Eski Çağda Tarım Aletleri

Enver Akın

Reşat Esgici

 

Neolitik Çağ’da boğa gücünden yararlanılarak çift sürmenin getirdiği verim, öte yandan diğer tarım aletlerinin gelişmesinde de etkili olmuştur. Önceleri buğday başakları el ile toplanırken artık endüstriyel bir devrim olarak adlandırabileceğimiz yay şeklindeki hayvan boynuzunun iç tarafına açılan oyuklara mikrolit olarak adlandırılan çakmaktaşı veya obsidyen malzemeden kesici uçlu taşların yerleştirilmesi ile oluşturulan orak kullanılmaya başlanmıştır

 

Tunç Çağı (M.Ö. 3200-1200)

kullanılan bakıra önce arsenik, sonraları kalayın karıştırılması ile elde edilen tunç’un (bronz) her türlü kesici-delici alet ve silah yapımının yanı sıra tarım aletlerinin yapımında da kullanıldı…

 

farklı ürünler, aynı zamanda tarım aletlerinin gelişimi ve çeşitliliğinde de etkin bir rol oynamıştır. Daha önceleri ağaç dallarından yapılan saban, madenden yapılmaya başlanmış ve

hayvan boynuzlarından yapılan oraklar ise kalıp dökme veya dövme teknikleri ile biçimlendirilerek adeta fabrikasyon yöntemi ile üretilmişlerdir.

 

Anadolu’nun erken dönmelerinde olduğu gibi Mezopotamya’da, M.Ö. 4. binde gelişen Sümer kültüründe, yay şeklinde kesici bir yüzeye sahip orakların kullanıldığını arkeolojik verilerden öğrenebilmekteyiz

 

Mısır’da tarımda saban kullanılmadan önce taşan Nil yatağının çekilmesinden sonra oluşan bataklık alana tohumların atıldığı ve domuzların bunları yemek için geldiklerinde, tırnakları sayesinde tohum tanelerinin çamurla kaplanmasını sağlayarak bu yolla yeşermesinin gerçekleştiği anlaşılıyor. Bu nedenle ekim ayına domuz-temmuz ayı denildiği ve bugünkü temmuz ayının isminin buradan geldiği düşünülmektedir

…

Akın, Enver – Esgici, Reşat (2015), Eski Çağda Tarım Aletleri, Tarım Makinaları Bilimi Dergisi, Cilt: 11, Sayı: 1, s. 33-37