Kur’ân’da Meslek Tasavvuru ve Avcılık Mesleğine Yapılan Atıflar

Mehmet Eyüp Özberk

 

Çalışmamızın ana gayesi; Kur’ân’da meslek tasavvurunu ortaya koyup en çok atıf yapılan meslek türlerini zikrederek “avcılık” ile ilgili ayetleri, klasik ve günümüz tefsirlerinden istifade etmek suretiyle incelemektir.

 

“Meslek” kelimesi, Türkçe’ye Arapça’dan geçmiştir. Arap dilinde; “kendisiyle elbise dikilen ip, bir mekana veya yola girmek ya da girdirmek, bir şeyi diğer bir şeye katmak” anlamlarına gelen süluk ökünden türetilmiş olup “süluk edilen her türlü yol” demektir.

 

Türkçe’de ise meslek, “yol, tarik, gidiş, tarz, usul, tertip, her kişinin dünyada yaşamak ve geçinmek için tuttuğu iş, tabi olduğu sınıf, belli bir eğitim ile kazanılan sistemli bilgi ve becerilere dayalı, insanlara yararlı mal üretmek, hizmet vermek ve karşılığında para kazanmak için yapılan kuralları belirlenmiş iş” manalarına gelmektedir.

 

Meslek, bireyin bedensel ve zihinsel gelişimini etkiler, ahlak ve davranışlarını biçimlendirir.

 

Kur’ân’da, gündüzlerin geçim temini için çalışmak, gecelerin ise dinlenmek üzere tayin edildiği ifade edilmektedir.

 

İslam, tembelliği yasaklamıştır.

Faize haramdır der,

İslam, dilenmekten de nehyeder.

Peygamberler ve salih kullar sebeplere sarılmış, rızık temini için meslekler edinmişlerdir.

 

Kur’ân’da, doğrudan ya da dolaylı olarak atıf yapılan meslek adları /

tarım, avcılık, hayvancılık/çobanlık, dokumacılık/tekstil, demircilik, inşaatçılık, marangozluk, dökümcülük/kuyumculuk, denizcilik, ticaret ve işçilik

 

…

Özberk, Mehmet Eyüp (2021), Kur’ân’da Meslek Tasavvuru ve Avcılık Mesleğine Yapılan Atıflar, Uluslararası Anadolu Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 2, s. 747-769