Thomas Bernhard – Odun Kesmek – Bir Öfke

Thomas Bernhard – Odun Kesmek – Bir Öfke

İnsanları daha akıllı kılmayı beceremediğimden, onların uzağında kalarak mutlu oldum.

Voltaire

…koltukta oturmuş… Auersbergerler’in davetini kabul etmenin ağır bir hata olduğunu düşünüyordum. (s. 7)

Güçlü bir insan ve de aynı derecede güçlü bir karakter onların davetini reddederdi, ama ben ne güçlü bir insanım, ne de güçlü bir karakter.

Auersberger çifti

Joana’nın ölümünü duyup duymadığımı soruyor, Joana’nın kendini astığını söylüyorlar ve ben söz veriyorum, davetlerini kabul ediyorum. (s. 9)

Burg Tiyatrosu

Yaban Ördeği vs.

Bir zamanlar gerçekten sanatçı olan ya da hiç değilse sanatsal olan tüm bu insanlar (…) artık yalnız bir zamanlar oldukları şeyin maskesi ve kabuğu… (s. 45)

Viyana korkunç bir deha yok etme makinesidir. (s. 47)

Onların hepsi ile otuz ya da yirmi beş yıl önce arkadaştım.

Bir süre insanlarla aynı yöne gidiyoruz, sonra uyanıyor ve onlara sırtımızı dönüyoruz. (s. 76)

Yeryüzü, her şey, haksızlığın ta kendisi

İnsanlar haksızlık ve haksızlık her şey… (s. 77)

Auersbergerler aslında hiçbir zaman iyi bir zevke sahip değildiler, yalnız iyi bir zevkin izini sürüyorlardı, çünkü kendilerinin hiçbir şeyi yoktu, hep iz sürüyorlardı, ayrıca kendi yaşamları yoktu… (s. 114)

Burg oyuncusu

Jeannie’nin yüzüne karşı: siz hiçbir şeyden haberi olmayan ve hiçbir değeri olmayan, bu yüzden de herkesten nefret eden kişilerdensiniz.

Durmadan sanattan söz ediyorsunuz ama bunun ne olduğundan haberiniz yok… (s. 138)

Burg oyuncusu

Doğaya gitmek ve bu doğada soluk alıp vermek ve bu doğada gerçekten sonsuza kadar kendi evinde olmak, işte bunu en büyük mutluluk olarak algılamaktaymış. Ormana gitmek, ormanın derinliklerine gitmek, dedi Burg oyuncusu…

Orman, yüce orman, odun kesmek, düşüncesi hep bu olmuş… (s. 141)

Kendimizi tehlikeli bir durumdan kurtarmak için, diye düşünüyorum, kendilerine hep sahtekârlık siteminde bulunduğumuz kişiler gibi sahtekâr oluyoruz ve onlar yüzünden herkesi çamura attığımız, küçük gördüğümüz halde, gerçek bu; kendimiz hiç de daha iyi değiliz bu insanlardan, ilişkimizi mümkün olan en aza indirmek istediklerimizden, oysa biz, eğer içtenlikle kabul edersek, hep onlarla uğraşıyoruz ve tıpkı onlar gibiyiz. (s. 147)

Holzfällen – Eine Erregung

Türkçeleştiren: Sezer Duru

Yapı Kredi Yayınları

Aralık, 1999