Hikâyenin sesli kaydı
Gammaz Yürek
Evet! Sinirliydim
Hem bu dünyadaki, hem cennetteki her şeyi duyuyordum.
Öyleyse niye deli oluyormuşum?
O fikir aklıma nereden girdi bilmiyorum.
O ihtiyarı severdim.
Sanırım bu fikri aklıma sokan gözüydü!
Gözlerinden biri akbaba gözüne benziyordu.
Bu yüzden, epey düşündükten sonra ihtiyarı öldürmeye,
böylece de o gözden sonsuza dek kurtulmaya karar verdim.
Onu göz açıp kapayıncaya kadar yere çekip ağır şilteyi
üstüne bastırdım. Sonra neşeyle gülümsedim,
…cesedi parçalara ayırdım. Başını, kollarını ve bacaklarını
kestim.
Sonra döşeme tahtalarından üçünü söktüm ve kestiğim
parçaları döşeme doğramalarının arasına yerleştirdim.
Saat çalarken sokak kapısına vuruldu.
Geceleyin komşulardan biri bir çığlık işitmiş ve karakola
bildirmişti, bu polisler de evi aramak için gönderilmişti.
Tavrım onları ikna etmişti. Son derece rahattım. Oturdular,
sıradan bir sohbet başladı,
Ama biraz sonra benzim solmaya başladı. Artık gitmelerini
istiyordum. Başım ağrıyor, kulaklarım çınlıyordu. Ama polisler hâlâ oturmuş
sohbet etmeyi sürdürüyordu.
Alçak, boğuk, tez bir sesti - pamuklu kumaşa sarılmış bir
cep saatinin sesine benziyordu.
…polisler hala gülümseyerek sohbet ediyordu. Duymuyor
olmaları mümkün müydü? Ulu Tanrım! Hayır, hayır! Duyuyorlardı!
Şüpheleniyorlardı! Biliyorlardı! Korkumla alay ediyorlardı!
…
Türkçeleştiren: Dost Körpe
Edgar Allan Poe - Bütün Hikâyeleri 3. Cilt (s. 92-99), İthaki
Yayınları, 2001
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder