Walter Biemel – Heidegger’de Şiir ve Dil

Walter Biemel – Heidegger’de Şiir ve Dil
Varlık ve Zaman’da Dil


Dil aracılığıyla Logos kendini dünyevi kılar.

Dil ve Şiir
Heidegger… Grekçe aletheia kavramının yorumunun sonunda açıklık yerine gizlenmemişlik terimini kullanır.

Sanatın özünün şiir olduğunu gördük. Buna karşılık, şiirin özü, içinde varlığın ortaya çıktığı açılma, yani doğruluğun yerleştirilmesidir.

İnsan Dasein’ının zemini içinde dilin doğru bir şekilde gerçekleştiği diyalogdur. Yerli dil varlığın yerleştirilmesi olarak şiirdir.

Söz şeyi şey olarak kendisinde tutarak sürdürendir. Söz yalnız bir atıf ya da ilişki olarak değil, bahşeden mânâsında koruyan ve tutan olarak düşünülür.

Özüne göre söz, bahşetmektir. Verdiği şey varlık’tır.

Ereignis bir şeyi öz-güler (ereignet), yani orada-bulunan bir şeyin içinde ikamet etmeye devam ettiği, orada bulunmayanın kendisinden kaçtığı ve geri çekilme sırasında da bu ikametini devm ettirdiği açılmanın öz-gür olan öz-ü’nü bahşeder.

Ereignis’İ daha çok dilde hüküm süren ve dilin işaret etmesine dair geriye yönelik sorgulamamızda karşılaştığımız bir şey olarak kavramaya çalışmalıyız.

Heidegger’e göre gerçek konuşma sagen (söylemeye-söylenceye) ve ereignis’e bir karşılık vermedir.


Düşünceye Çağıran : Yurt Müdaafası
Hazırlayan: Ahmet Aydoğan
Say Yayınları, Nisan 2010