Edebiyat etkinliği anlam taşıyacaksa, ancak yapma ile yazmanın kesin biçimde birbirini izlemesiyle ortaya çıkacaktır; bu etkinlik eylem içindeki topluluklar üzerindeki etksine kitabın iddialı, evrensel tavrından daha uygun düşen, pek de göze batmayan biçimlerini bildirilerde, broşürlerde, dergi yazılarında ve makalelerde kullana kullana oluşturacaktır.
Deha çalışkanlıktır.
…büyük şairler eserlerini, istisnasız olarak, kendilerinden sonra gelecek bir dünya içine oturtarak kurar.
Veda edenin sevilmesi ne kadar da kolaydır! Çünkü uzaklaşan kişi için, gemiden ya da trenin penceresinden sallanan o varla yok arası bez parçasının beslediği alev daha saftır. Uzaklık, gözden kaybolmakta olanın içine bir boya gibi işler ve onu munis bir kora çevirir.
Nesnelerdeki sıcaklık kayboluyor.
Konut darlığı ve ulaşımın pahalanması Avrupa hürriyetinin en temel simgesi olan ve belli şekiller içinde Ortaçağ’da bile varolan hareket hürriyetini tamamen yok etme yolundalar.
Aklına gelen bir şeyi yazmakta ne kadar düşünceli bir çekingenlik gösterirsen, o ölçüde gelişip olgunlaşmış biçimde gelip ellerine düşecekler.
Düşünce ilhamı öldürür, üslûp düşünceye gem vurur, yazı üslûbu ödüllendirir.
Mutlu olmak demek ürküntü duymadan kendinin farkına varabilmektir.
Bir aşkta çoğu insan ebedi yurdunu arar. Ama başkaları, çok azı, ebedi yolculuğu…
Bu sonuncular aşkta toprak anayla temasa gelmekten korkan melankoliklerdir. Sıla hasretini onlardan uzak tutacak kişiyi ararlar. O kişiye sadık kalırlar.
Bir insanı ancak ümitsizce seven tanır.
Bakış, insanın eğilişidir.
Bütün insanları besleyen Tanrı’dır, yetersiz besleyen ise devlet.
Bir hayatın zamanı ne kadar beyhudelikle dolmuşsa, onu oluşturan anlar da o kadar kırılgan, çok biçimli, dağınıktır, öte yandan büyük bir ömür eğrisi başarılı insanın varlığının yansımasıdır.
Çeviren: Tevfik Turan
Yapı Kredi, Mayıs 1999
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder