Düşüş

Albert Camus – Düşüş

…hemşehrilerimizin iki çılgınlığı vardır,

Birincisi düşünenler, ikincisi de nasıl diyeyim, sevişme gibi bir şey. (s. 4)

Birkaç yıl oluyor, Paris’te avukattım.

İş yaşantımda gerçekten de kusursuzdum.

Ben yükseklere nişan alıyordum. (s. 11)

Hiçbir zaman yaşamayı öğrenmeye ihtiyacım olmadı. (s. 15)

Dikkat ettiniz mi duygularımızı uyaran bir tek şey var, o da ölüm.

İnsan

Kendini sevmeden başkasını sevemez. (s. 18)

Beden tasalı oldu muydu, yürek de eziliyordu. Öğrenmek için hiçbir güç harcamadığım ama çok iyi bildiğim şeyi (yaşamak demek istiyorum) yavaş yavaş yitirmeye başlamıştım. (23)

Günü gününe yaşıyordum, ben-ben-ben’den başka bir süreklilik tanımadan. (s.27)

Yeryüzü karanlık sevgili dostum, tahta kalın, kefense donuk.

İnsanlar sizin düşüncelerinize, içtenliğinize, acılarınızın önemine, siz öldükten sonra inanırlar ancak. Siz yaşadıkça, durumunuz kuşkuludur. (s. 40)

…herkes zengin olmanın peşinde. Niçin? Hiç sordunuz mu bunu kendinize? Elbet elbet güçlü olmak için. Çünkü zenginlik, kesin yargılardan kurtarır.

Zenginlik dostum, özgür olmak değildir, ama “tecil” edilmiş bir yargı; hiç de yabana atılacak bir şey değil… (s. 44)

Tüm yalanlarını açığa vurmadan ölemezdi kişi.

Ey Ulu Giyotin

Hiçbir işaret noktamız olmadan ilerleriz, ölçemeyiz hızımızı. İlerliyoruz evet, hiçbir şey değişmiyor. Deniz yolculuğu değil bir düş bu.  (s. 52)

…kadınların yanına sığındım. Siz de bilirsiniz onlar hiçbir güçsüzlüğü suçlamazlar, daha çok aşağılamaya ya da elinizdeki silahı almaya çalışırlar. İşte bu yüzden kadın savaşçının değil, katilin sığınağıdır. (s. 53)

Otuz yıldan fazla kendi kendimi sevmiştim. Nasıl umulur böylesi bir alışkanlığı yitirmek? (s. 54)

…yalnızlar için günlerin ağırlığı korkunçtur. Tanrı artık moda olmadığı için kişinin kendine yeni bir efendi seçmesi gerekir. (s. 71)

Hepimiz suçlu olduğumuzda, işte o zaman demokrasi doğacak.

Ölüm yalnızlıktır, kölelikse birlik. (s. 73)

Türkçeleştiren: Ferit Edgü

Ataç Kitabevi

Ekim 1961