Jung

Bireylerin gerçeklik kaybına uğramalarına neden olan sonucun cinsellikle ilgili anormal yön değiştirmelerle açıklanamayacağını savunan Jung bu noktada Freud'dan ve onun psikanalizinden ayrılır.
Gerçeklik kaybında kişi cinsel kimliğini tamamen yitirir.
Jung'un mistik eğilimleri cinsellikten arındırlımış bir libido inşaası içindir.
Yanılsamalar ve gerçekliğin yerini almış olan yanlış algılamaların sanrıların kaynağı tamamen bilinçdışı (unutulmuş) anılardır.
Arketip -> İlkel algılama biçimidir.
Arketip -> İlk örnek.
Hastaların hayalleri arkaik amge ve simgelerden oluşan kollektif bilinçdışından yararlanır.
Hastanın açığa çıkartamadığı anı(ları)sı onun çarpıp darmadağın olduğu kayadır.

Ruhun dört işlevi:
1) Düşünme
2) Duyumsama
3) Duygulanma
4) Sezme

kişi bunlardan birisine meyleder.
Diğer birisi de onun için tehdittir.
Meylettiğinin tersi bilinçdışındadır.

İçe dönük ve dışa dönük ruh durumları ruhun genel tutumlarıdır.

Dışa dönük düşünme -> Marx, Darwin -> Madde ve gerçek
İçe dönük düşünme -> Wittgenstein -> Kendileriyle ilgilidirler
Dışa dönük duygulanma -> Madonna -> Değişken
İçe dönük duygulanma -> Chopin -> Kendine yeterli, ulaşılmaz
Dışa dönük duyumsama -> Casanova -> Pratiktirler
İçe dönük duyumsama -> Uzamn, Estet -> İçsel duyumsamaların ifadesi zor.
Dışa dönük sezgi -> R. Maxwell -> Halkla ilişkiler
İçe dönük sezgi -> Blake -> Mistik, kendini beğenmiş, hayalci

Ego -> Bilincin korunmaya muhtaç yegane ışığıdır.
Amaç ve kimlik duygusudur.

Gölge -> İkinci kişidir (Öteki)
Egonun sakladığı ilkel tiptir.

Persona -> Egonun toplum içinde topluma görünen halidir. Maske

Anima -> Kadın -> erkeğin can imgesidir. Personanın bilinçdışındaki yüzüdür.

Animus -> Erkek -> kadının can imgesidir. Anima ile özdeşleşmek eşcinselliğe yol açar.
Animus ile özdeşleşmek hırçın, acımasız, akıldışı, bir inatçılık gösteren egemen kadının yaratır.

<-- Sol niger --> Kara güneş