Philip Roth - Ve Hayalet Sahneden Çekilir

Philip Roth - Ve Hayalet Sahneden Çekilir

2004 yılındayız, Nathan Zuckerman 71 yaşında ve prostat rahatsızlığı nedeniyle altı bezli olarak yaşamak zorunda.

Biraz kafa dinlemek, dinlenmek üzere New York’a gider. Orada Amy Bellette ile karşılaşır. Bu rastlantıyı biraz zorlar; Bellette’in yakınlarında bir eve taşınmaya karar verir. Bu planını hayata geçirir. Yine bu sırada genç, küstah ve zeki bir gazeteci, yazmakta olduğu kitaba katkı yapması için Zuckerman’la görüşmeye başlar. Bu görüşmeler E.I. Lonoff adlı Zuckerman’ın genç yaşlarında hayranlık duyduğu yazarla ilgili anılarına geri dönmesine sebep olur.

Notlar

On bir yıldır New York’a gitmemiştim.

…sadece o büyük dünyanın değil (…) şu anın da parçası olmaya son vermiştim.

(Elemanın prostat sorunu var)

İçimi kemiren aşağılanma hissiyle de hiçbir zaman tam anlamıyla başa çıkamamıştım.

…herkesten kopuk yaşamaya kanser tanısının konmasından iki sene önce karar vermiştim.

(Larry ona iki yavru sarman veriyor)

Larry: “Hayatına bir nebze de olsa normallik katmaya uğraşıyorum.”

Kedilere pazara kadar bakmıştım.

Pazartesi sabahı Larry’e telefon edip “Lütfen gel ve kedileri al” demiştim.

Larry’de kanser olmuş, hastanedeki ilk gecesinde intihar ediyor. Öldüğünde altmış sekiz yaşındaydı.

Ölüm haberini aldığı Pazar gününün ertesinde posta kutusunda Larry’den gelen bir mektup bulur: “Bu koca dünyada yalnız olamazsın…” (s. 17)

Asansörde ihtiyar bir kadına takılıyor gözü, onu bir yerden hatırlıyor…

Minik bir kafeteryaya kadar peşinden gidiyor.

Amy Bellette

Onu hiç unutmamıştım.

Serbest gazeteci Richard Kliman

“Ne istiyorsun?” diye sordum.

“…ben E.I. Lonoff’un biyografisini yazıyorum.”

“Lonoff’un isteyeceği en son şey bir biyografiydi” dedim.

“Kaç yaşındasın?”

“Yirmi sekiz”

...onun bu inatçı ve megaloman tavrını nereye kadar götürmeye niyetli olduğunu görmek isteyen bendim.

Sanki Kliman, benim başladığım zamanki hızlı ilerleyiş tarzımı taklit ediyor.

“New York’ta bulunma nedeniniz Amy Bellette, değil mi?”

…yeni bir geleceğe adım atarak, farkında olmadan geçmişe gömülmüştüm.

Yalnızlık, gün içinde ona mağlup olduğum takdirde (…) on kilometrelik bir yürüyüşe çıkıyordum.

Geceleri ise (…) müzik açıyordum; Bela Bartok kuarteti gibi bir şey mesela…

Uyanık geçirdiği hayatın yarısını bir telefonun ahizesine konuşa konuşa ortalık dolaşarak bir kişinin insan mevcudiyetini sürdürdüğüne nasıl inanabildiğini kafam almıyordu. (s. 53)

Lonoff’un büyük sırrı neymiş?

“Ensest” diye karşılık verdi (Jamie)

Üvey kızkardeşiyle,

Yetmiş bir yaşında denge kaybının ne demek olduğunu öğreniyordum. Kişinin kendi kendini keşif sürecinin her ne olursa olsun bitmediğinin kanıtı. (s. 95)

Primo Levi için, Her sabah o kitabı yazmaya uyanmak, kimi olsa öldürürdü.

Ölümümün ardından, hayat hikâyemi Richard Kliman’dan kim koruyabilirdi? Bana ulaşmak için kullandığı yazınsal sıçrama tahtası Lonoff değil miydi? (s. 213)

Exit Ghost

Türkçeleştiren: Burç İdem Dinçel

Yapı Kredi Yayınları

Mart 2015