Tabutçu
Tabutçu Adriyan Prohorov’un son parça eşyaları da cenaze
arabasına yüklenmiş…
Burada işlemeli ve işlemesiz tabutlar satılır, kiraya
verilir, eski tabutlar onarılır.
Adriyan Prohorov genellikle asık suratlı, düşünceli, dalgın
bir adamdı. Ağzını sadece, iş güç düşünecek yerde pencere önüne oturup yoldan
geçenleri seyrederken yakaladığı kızlarını azarlamak, ya da yaptığı tabutlara
ihtiyacı olan mutsuz (kimi zaman da mutlu) kişilerden son derece yüksek
fiyatlar istemek için açardı.
…eğer bir canlı kendine ayakkabı satın alamıyorsa, kızma ama
yalın ayak da dolaşabilir. Oysa ne kadar yoksul olursa olsun bir ölü ne yapıp
ne edip kendine bir tabut bulmak zorundadır.
(Kunduracının evindeki davette) Ne duruyorsun azizim, sen de
ölülerinin şerefine içsene! diye bağırdı.
…tabutçu kendini hakarete uğramış sayıp yüzünü astı.
Benim zanaatım ne diye ötekilerinkinden daha az şerefli
olsun? Tabutçuysak cellâtla kardeş miyiz yani?
Şu yeni evin şerefine büyük bir ziyafet çekmek istiyordum
ya, avuçlarını yalasınlar artık! Kendi müşterilerimi çağırırım ziyafete ben de!
Ortodoks ölülerini çağırırım.
İşte, gördüğün gibi hepimiz kalkıp geldik çağrına Prohorov,
dedi. Evde artık gücü kuvveti adamakıllı kesilmiş, çürüyüp dağılmış, iskelet
haline gelmiş olanlar kaldı sadece. Fakat onlardan biri seni öylesine görmek
istiyordu ki bizimle birlikte gelmeden edemedi...
Tabutçu gözlerini açtığında hizmetçi kadının üfleyerek
semaveri körüklediğini gördü. Aklına bir gün önceki olaylar geldi birdenbire,
tüyleri diken diken oldu,
- Amma da uyudun ha Adriyan Prohoroviç!
…
Türkçeleştiren: Ataol Behramoğlu
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
8. Baskı, 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder