Taştan Konuk
LEPORELLO: Kolay iş değil Don Juan'ı tanımak! Yığınla
benzeri dolaşıyor ortalıkta!
…
DON JUAN: işler yolunda. Don Carlos'u öldürmek
bahtsızlığından sonra, rahip kimliğiyle sığındığım bu manastırda, her gün
görebiliyorum alımlı dulu, buna karşılık o da sanırım varlığımın farkında.
Şimdiye kadar beylik nezaket. Yetti artık. Bugün konuşmayı deneyeceğim onunla,
…
DON JUAN: Don Juan'ım ben. Kocanızı öldürdüm evet, hiç de
pişman değilim.
…
DON JUAN: Ölüm ne ki? Sizinle geçecek tatlı bir saate
Yüksünmeden verirdim ömrümü.
(Ölen adam heykel formunda sahneye gelir)
HEYKEL: Elini ver bana.
DON JUAN: Taş el. nasıl da kenetleniyor avucuma! Bırak beni,
koyver — bırak elimi... Ölüyorum — Sonum geldi — Ah Dona Anna!
Don Juan ile Heykel, belirsizliğe gömülürler.
…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder