19. yy'da Modernleşme ve Gündelik Hayat
Osmanlı kentlerinde mahalle birimi, geniş ölçekli
kent yaşamının kurucu öğesi
…günlük yaşamın mahalle ölçeğinde biçimlenmesi
Ortadoğu-İslâm geleneğinin bir uzantısıdır.
Gündelik hayatı kent ölçeğinde gözlemlemek aşırı
işlevselleşmenin ortaya çıkarttığı çok katlı kültürel tabakalaşmanın kimi özgül
oluşumları perdelemesi karşısında, salt görünür olanı tasvir etmek sonucunu
doğurur. Öte yandan daha dar bir ölçeğin seçimi ise, saf ve bozulmamış bir
kültür romantizmine yol açabilir.
…mahalle, gündelik hayatın hem dar ölçekli İktisadî,
kültürel ve dinsel pratiklerini içermesi hem de geniş ölçekli kent yaşantısının
kurucu öğesi olması bakımından elverişli bir gözlem alanıdır.
İstanbul’da beş yıldan az oturmuş olanlar taşraya
gönderilir, beş yılı dolduranlardan herhangi bir mahalleye yerleşenler için o
mahalleden kefil istenirdi. Mahalleler arasında korunan kültürel yapı toplumsal
dokunun kaynaşmasına fırsat tanımıyordu.
Osmanlı mahallesinin üç temel kurucu öğesi vardır: a) Cami
ve diğer dinsel mekânlar; b) Çarşı; c) Sivil konut. Bu üç öğeyi, bir de çıkmaz
sokak dokusu içine yerleştirirsek, gündelik hayatın fiziksel alanını elde
ederiz.
…
Işın, Ekrem, “19. yy'da Modernleşme ve Gündelik Hayat”, M.
Belge (Ed). Tanzimat'tan Cumhuriyet'e Türkiye Ansiklopedisi, II, İletişim
Yayınları, İstanbul 1985, s. 538-541
…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder