George Sand – Indiana

George Sand – Indiana

Yağmurlu ve serin bir sonbahar akşamında, Brie’deki küçük şatoda derin düşüncelere dalmış üç kişi, ocaktaki çalı çırpının yanışını ve duvardaki saatin sarkacının ağır aksak sallanışını seyrediyordu.

Düşmana karşı mücadele eder gibi

…ev sahibi Albay Delmare

Gözleri ürkütücü

Zafer havasını soluduğu parıltılı günler çok gerilerde kalmış.

Genç ve güzel bir kadınla evliydi.

Başarılı bir sanayiciydi.

Karısı henüz 19 yaşında (s. 11)

Sitem

Size ne zaman sitem ettim ben?

Bugün kendinizi nasıl hissediyorsunuz Indiana?

Her zamanki gibi.

İyi olmadığınızı az önce Sör Ralph’a söylediniz.

Yaşına ve karısına sövmeye devam ederek uzaklaştı.

Indiana Delmare ve Sör Ralph

Oturmaya devam ettiler.

Mösyö Delmare acımı bilmesini isteyeceğim son kişidir. (s. 18)

Hüznünüz her an mutsuz olduğunuzu açıkça ifade ediyor.

Mutluluğa her zaman ulaşılabilir.

Elini uzatman yeter.

Sizi bu sıkıntıdan ne kurtarabilir?

Yanınızda çalışanlara bakın. Sizi haklı imrenişle izleyen insanlar göreceksiniz.

Madam Delmare, sinirli ve hastalıklı Kreollerin, yani sömürgelerde doğmuş Avrupalıların her türlü batıl inancını taşıyordu. (s. 20)

Salonun camları bir tüfek atışının gürültüsüyle sarsıldı.

Soyguncu yerde!

Tüfeğim kurusıkı

Korkudan düşmüş olmalı. (s. 25)

Soylu bir yüze sahip genç bir delikanlıyla karşılaştılar. (s. 26)

Bahçıvan hırsızın yakın zamanlarda komşu eve yerleşen genç bir toprak sahibine benzediğini ve Matmazel Noun’u üç gün önce aynı adamla gördüğünü söyledi. (s. 28)

Adamın adı, Mösyö Raymon de Ramiere

Çok yakışıklı ve asil (s. 29)

Mülkünüze girdim

Çark düzenini incelemek üzere imalathanenin içine sızmaya çalıştım. (s. 32)

Kocasının şiddet içeren tavırlarını gayet iyi bilen Madam Delmere

Her zaman boyun eğerdi.

Albay,

Hizmetçiyle yaralı beyefendi arasında bir aşk macerası olup olmadığından emin olmak istiyordu. (s. 34)

Zeki, parlak, yetenekli

Mösyö Raymon

Prensipli bir adam

Mösyö Ramiere, Rubelles’deki şenlik sırasında bütün köyün hayranlığını kazanan koca gözlü Kreol kızına âşıktı. Fakat yalnızca âşık, daha fazlası değil. (s. 37)

…kendi aşkının işaretlerini kabullendiği anda aşkından şüphe etmeye başlamıştı.

Kızın onu sevmesine izin verdi. (s. 38)

Zavallı çocuk, Raymon’un aşkının fazla uzun sürmeyeceğini ve onun gurur duyduğu o günün Raymon için aslında pek bir şey ifade etmediğini bilmiyordu. (s. 39)

Raymon kibarlar sınıfının geleneklerine sahip, özenti bir hayat, şiirsel aşklar yaşayan bir adamdı.

Onu sosyetik bir hayat için yetiştirmişler.

Şimdiden soğumaya başladığı bu kadına nasıl bir gelecek sunabilirdi? (s. 40)

Ramiere

Bu bahtsız ilişkiyi bitirmenin daha iyi olacağını anladı. (s. 41)

Sosyete dünyasında Mösyö Ramiere’in eksikliği fark edilmişti. Herkesin birbirine benzediği bu dünyada bazı kişilerin çok önemi vardı.

Raymon bu dünyayı seviyordu.

Burada aranıyor, seviliyordu. (s. 43)

Bizi kadınların yanında aptallaştıran isteklerimizin şiddeti, aşkımızın verdiği aceleciliktir. (s. 49)

(Ramiere) Madam de Carvajal’ın himayesine girerek Indiana’yı görebileceğini biliyordu.

Indiana halasının tezgâhında sabırla halı dokuyordu.

Bu sayede yanındakilerin soğuk gevezeliklerinden kaçma fırsatı bulmuş gibi görünüyordu. (s. 54)

(Indiana)  Yalnızca sevmek zorunda olması bile kocasını sevmesi için geçerli nedendi.

Ondan kör bir itaatten başka bir şey talep eden olmamıştı. (s. 57)

Raymon sevildiğini biliyordu

Sen benim hayal ettiğim kadın, taptığım masumiyetsin. (s. 64)

(Raymon Indiana’yı öper) Indiana’nın yüzü bembeyaz kesildi.

Bilincini kaybetti.

Umutsuzluğa kapılan Raymon yardım çağırmak zorunda kaldı.

Noun çıkageldi

İçeri girince benden korkup bayıldı. Dikkatli ol. Ben kaçıyorum. (s. 67)

Noun, lüks hayatın sevgilisi üzerinde yapabileceği baştan çıkarıcı etkileri düşünürken, onun daha çok hoşuna gitmenin bir yolunu bulduğunu sandı. (s. 69)

Böylesine güzel bir dekorasyon ancak sabır ve melankolinin eseri olabilir. (s. 71)

Raymon karşısında Indiana’nın elbisesinden başka bir şey görmüyordu. Siyah saçlarını öpüyorsa tek nedeni Indiana’nın saçlarını öptüğünü hayal etmesiydi. Noun’un kendi elleriyle yaktığı bu ateşin içinde Indiana’yı görüyordu. (s. 75-76)

Madam Delmare geldi kaçın

Gizli merdivenin anahtarı o kargaşa anında bulunamadı.

Giyinme odası geçici bir sığınak olabilirdi. (s. 84)

Raymon becerikli davranırsa bu iki kadını aynı anda kandırmanın bir yolunu bulabileceğini hissetmişti.

“Susun mösyö ve çıkın buradan.” (s. 87)

Ve siz zavallı küçükhanım, hanımınızın şerefine hiç saygısı olmayan siz de kovulmayı çoktan hak ediyorsunuz. (s. 88)

Raymon uzaklaştı. Ruhu ölmüştü sanki. Madam Delmare’ı incitmiş olmanın acısıyla Noun’u unutmuştu.

Madam Delmare kıyıda bayılmıştı ve Noun’un ölü bedeni tam önünde suda yüzüyordu. (s. 93)

(Albay) Sıkıntınız geçsin diye yarın öğle yemeğine en mühim hayranlarınızdan birini davet ettim.

(…) Mösyö de Remiere’i

(Indiana)

“Bunun bir şaka olduğunu sanıyorum.”

Madam Delmare kocasının sevgisinden fazlasıyla şüphe ediyordu. Aslında sadece katı bir adam kocasını zalim olarak algılıyordu. (s. 112)

Indiana birine bağlanma ihtiyacı hissediyordu. Yalnız ve bahtsız hayatında kendisine gösterilen en ufak bir ilgi ve korumayı coşkuyla karşılıyordu. (s. 119)

(Sör Ralph) …karınızı seviyorum. Onu ben yetiştirdim ve kızkardeşim, hatta kızım olarak görüyorum.

İzin verin yanınıza yerleşeyim. (s. 140)

Ralph acı çekme korkusuyla hiçbir şey sevmez. (s. 141)

Albayın uyluk kemiği kırıldı.

Altı ay geçmesine rağmen yürümeye başlayamamıştı.

Albay, Raymon’la dost olmuştu. (s. 147)

İnsanlar birbirlerine düzenbaz, aptal, açgözlü ve ödlek olmakla suçlamaya cesaret edemez. Aynı düşünceler Cizvit, Kraliyetçi, Devrimci Ilımlı sözleri altına saklanır. Bunlar farklı sözcüklerdir ama hakaret aynıdır. (s. 155)

Çocuğunu her türlü acıdan korumak ve kendi varlığını onun için feda etmek için yaratıldığına inandığından, Raymon da bütün dünyanın kendisi için varolduğuna ve annesinin tek sözüyle her şeyin elinin altına geleceğine inanmaya alışmıştı. (s. 217)

(Indiana) kendini suyun kenarında buldu.

Bu yeşilimsi su Indiana’nın üzerinde çekim gücü oluşturuyordu.

Noun’un intihar örneği uzun zamandır. Umutsuzluk anlarına derman oluyordu. (s. 221)

Beni odama kapayarak şiddet kullandınız. Bir kadının iradesini hâkimiyetiniz altına almaya kalkmanın komik bir imparatorluk hayali olduğunu göstermek için pencereden çıktım. Hâkimiyetiniz dışında birkaç sat geçirdim. (s. 228)

İnançlarım üzerine tartışmakla zaman kaybetmeyin. İnançlarımı asla etkileyemezsiniz.

(Albay) Aklınızı kaçırdığınız için size merhamet ediyorum. (s. 229)

Raymon mektup yazıp Indiana’ya götürdü.

Indiana gelen her mektubu sömürgelere varmadan açmamak üzere kilitli bir sandığa yerleştirdi. (s. 238)

İnsan kendi yüreğindekilerden sorumlu tutulabilir mi? (s. 245)

Kadın doğası gereği budaladır. Algılarının muhteşemliğinin yarattığı açık üstünlüğü dengelemek için Tanrı onların yüreğine bir kör gurur, aptalca bir saflık koymuştur. (s. 248)

Indiana’nın yazdığı mektup Raymon’a ulaşır.

(Raymon) Onu yanlış değerlendirdim diye düşündü. Beni gerçekten seviyordu, hâlâ seviyor. (s. 264)

Aynı akşam Madam de Ramiere oğlunun kollarında öldü. (s. 265)

Indiana günce tutuyordu. Acılarla dolu güncesi Raymon’a hitap ediyordu.

Bu kâğıtlar Albay’ın eline geçti. (s. 269)

Albay tek söz etmeden Indiana’yı saçlarından yakaladı, yere devirdi ve çizmesinin topuğuyla alnına vurdu. (s. 270)

Indiana, adayı terk etmeye, kaçmaya karar verir. Ticari bir gemiyle gizlice adadan ve Albay’dan ayrıldı.

Paris’e doğru yola çıktı. (s. 299)

Süslendi, şapka taktı. Kemerine Raymon’un kokusunu sevdiği küçük bir çiçek demeti iliştirdi. Tekrar hoşuna gideceğini umut etti. (s. 300)

Raaymon’un karşısına çıktı. Raymon hiçbir şey söylemedi.

Kısa bir süre sonra Laure de Nangy içeri girdi. Bu kadın, Raymon’un eşiydi.

Indiana yalnızdı ve hızla Paris’e doğru yol alıyordu.

Bu tür acılardan sonra yaşamanın olanaksız olduğunu ve ölümün kendiliğinden gelip onu bulacağını düşünüyordu. (s. 305)

Zayıf ve bitkin Indiana’yı Ralph buldu ve iyileştirdi. Adadan ayrıldığı gece Albayın öldüğünü haber verdi.

Raymon’u hatırlatacak her şeyden onu uzaklaştırdı. Rahat bir hayata kavuşmasını sağladı. (s. 312)

Birlikte ölmeye karar verdiler.

(Indiana) Noun’un da anısıyla, her zaman suların kıyısına doğru karşı konulmaz bir çekim hissediyorum zaten. Onun gibi ölmek bana iyi gelecek. Neden olduğum ölümün kefaretini ödemiş olacağım. (s. 316)

Uçurumun kenarına vardıklarında Ralph, Indiana’ya olan aşkını anlatır. Orada kendi aralarında birbirlerine söz verirler, eş olurlar.

Ralph nişanlısını kollarına aldı ve birlikte çağlayanın içine atladı.

Romanın son bölümü alternatif bir final içeriyor. Âşıkların intiharından haz etmeyecek okurlar için Indiana ve Ralph çiftinin hayatta oldukları bir saçma bir mutlu son.

Türkçeleştiren: Birsel Uzma

Oğlak Yayınları

2007