Fiziksel Mekandan İnsani ya da İnsanlı Mekana

Mimarlık dergisi - 1990-03 (241) Fiziksel Mekandan İnsani ya da İnsanlı Mekana

Nuri Bilgin

Makale insan ve çevre arasındaki ilişkiyi incelemekte ve mekânın kavramsallaştırılmasına dair iki temel yaklaşımı, fiziksel-matematiksel ve fenomenolojik anlayışları, Abbott'un Flatland alegorisi üzerinden tartışmaktadır. Fiziksel-matematiksel mekân, homojen, rasyonel ve nesnel bir çerçeve olarak ele alınırken, fenomenolojik mekân ise bireyin algılarına ve yaşantısına odaklanarak öznel ve merkezci bir yapıya sahiptir.

Yazar, bu mekânsal anlayışları kendileme (appropriation) olgusuyla ilişkilendirir; bu süreç, bireyin veya grubun bir alanı kendine ait kılmasını, ona anlam ve kimlik yüklemesini ifade eder.

Metin, bireyin çevresiyle uyum içinde yaşayabilmesi için mimarlık, psikoloji ve katılımcı demokrasi disiplinlerinin entegrasyonu gerekliliğini savunur.

Özellikle endüstriyel toplumlardaki kentleşme sorunları bağlamında, mimarların ve psikologların çalışmalarını soyut modeller yerine, insanların pratik mekân yaşantılarına dayandırmak zorunda olduğunu belirterek, katılımın önemini vurgular.