Mekân ve Eğitim Sorunları ve Bir Mekân Antropolojisine Doğru

Mimarlık dergisi – 1971-01 (87) Mekân ve Eğitim Sorunları ve Bir Mekân Antropolojisine Doğru

Bozkurt Güvenç'in bu makalesi, yazarın bir mimar olarak kendi mesleki uzay algısıyla, müşterilerin sosyal beklentileri (örneğin, dışa dönük bir "vitrin salonu" istemesi) arasındaki anlaşmazlığı temel alarak, mekânın kültürel boyutunu merkeze koyuyor.

Metin, mekânın işlevsel, estetik veya maddesel olmanın ötesinde, bireysel ihtiyaçların ve toplumsal çözümlerin bileşkesi olarak eğitim süreciyle şekillenen bir algı olduğunu savunur.

İnsanların çevreyi yalnızca görme ile değil; aynı zamanda işitsel, dokunsal ve termal duyularla algıladığı ve bu duyuların kültürel olarak filtrelendiği örneklendirilir.

Yazar, Batı'nın dikdörtgen (Kartezyen) mekân gramerini evrensel olmadığını gösterirken, yakın, bireysel, toplumsal ve kamusal olmak üzere dört ana insani mekân türünü tanımlayarak sınırlarını ve görgü kurallarıyla ilişkilerini açıklar. Sonuç olarak makale, mimarlığın teknik standartların ötesine geçerek, insan davranışlarını düzenleyen bu karmaşık mekân antropolojisini dikkate alması gerektiğini vurgular.