Franz Kafka - Bir Açlık Şampiyonu

Bir Açlık Şampiyonu

(BÜTÜN ÖYKÜLER (3. Baskı), 2012, Cem, s. 232-243)

Son on yıllarda açlık şampiyonlarına rağbet hayli azaldı.

Bir vakit bütün kent açlık şampiyonuyla ilgilenirdi.

Aç kalmanın ne kolay olduğunu bir tek kendisi biliyordu.

…ama kendisine inanan çıkmıyordu.

Menajeri, aç kalma süresini kırk gün diye belirlemişti, onun daha fazla aç kalmasına metropollerdeki gösterilerde bile izin vermiyordu

…şımartılmış açlık şampiyonu günün birinde, eğlenceye düşkün seyircilerin kendisini bırakıp başka yerlerdeki gösterilere koştuğunu gördü.

…her gidilen yerde seyirciler açlık gösterilerine bayağı ilgisiz kalıyordu.

Bu yüzden, o eşsiz parlaklıktaki meslek yaşamı boyunca kendisine eşlik eden menajerine yol verip çalışmak üzere bir sirke girdi; boşuna kızıp sinirlenmemek için, anlaşmanın koşullarını hiç merak etmedi.

İstediği kadar aç kalsın, ki öyle de yapıyordu zaten, artık onu hiçbir şey kurtaramazdı, hiç kimse kendisine dönüp bakmıyordu.

Günlerden bir gün çıkagelen sirk yetkililerinden birinin dikkatini çekti kafes; görevlilere, içinde çürümüş otlarla sapasağlam kafesi oracıkta bırakıp ne diye kullanmadıklarını sordu. Kimse bir yanıt bulup veremedi. Derken oradakilerden biri, rakam tabelasını görüp açlık şampiyonunu anımsadı. Bunun üzerine sopalarla otlan karıştırarak açlık şampiyonunu bulup çıkardılar.

…neden aç kalmak zorundasın?

…Çünkü hoşuma giden yemek bulamıyorum.

Bunlar, açlık şampiyonunun son sözleri oldu.

Bunun üzerine açlık şampiyonunu otlarla birlikte götürüp gömdüler

…