Franz Kafka - Yargı

Yargı

(BÜTÜN ÖYKÜLER (3. Baskı), 2012, Cem, s. 59-72)

İlkbaharın en güzel zamanı,

Georg Bendemann / evlerden birinin ilk katındaki odasında oturuyordu.

Arkadaşı, Petersburg'ta bir mağaza işletiyordu

…konuşup görüştüğü yoktu, ama kentin yerli aileleriyle de hemen hiç görüşmüyor, kendini ilerisi için kesinlikle bir bekar yaşamına hazırlıyordu.

Arkadaşı üç yılı aşkın zamandır yurdunu görmeye gelmemişti

Nişanlısına sık sık arkadaşından ve onunla mektuplaşmasından söz açıyordu. "Demek bizim düğüne hiç gelmeyecek?" demişti

Sonunda mektubu cebine sokup çıktı kapıdan.

"Bak sen, Georg!" diyerek hemen onu karşıladı babası

"Babam hala dev gibi!" diye geçirdi içinden Georg.

"Dinle bak! Sen bu işi bana danışmak üzere geldin. Bu, şüphe yok seni yücelten bir davranıştır. Ama şimdi bana gerçeği bütün çıplaklığıyla söylemezsen, bir hiç olmaktan ileri gitmez bu davranışın, hatta o kadarcık bile önem taşımaz. (…) doğruyu söyle bana! Gerçekten Petersburg'ta böyle bir arkadaşın var mı?"

Dışarıdaki hava sana çok iyi gelecekken, tutup pencereyi kapıyorsun. Hayır, baba hayır! Gidip doktoru çağıracağım ve o ne derse yapacağız.

Petersburg'ta arkadaşın yok senin.

Düşünürsen anımsayacaksın: Rus Devrimi'yle ilgili inanılmaz olaylar anlatmıştı arkadaşım.

Georg, kollarına alıp yatağa taşıdı babasını.

"İyice örtüldü mü üstüm?" diye sordu babası

"Merak etme, örtüldü."

Sonra babası, yorganı büyük bir güçle üzerinden sıyırıp attı.

Derken babası, yatakta doğrulup dikildi ayağa.

Şu an ne kadar güçsüz olursam olayım, gene de gücüm seninle başa çıkmaya yeter, yeter de artar bile.

Georg, gözlerini kaldırarak babasının korkunç yüzüne baktı.

Eteklerini işte böyle, böyle ve böyle kaldırdığı için peşinden koştun onun ve üzerinde rahatsız edilmeden zevkini gidermek isteyerek valdemizin hatırasını kirlettin

Sanıyor musun, seni sevmezdim ben?

Şimdi babam yüzükoyun kapaklanacak, diye düşündü Georg.

Nişanlının koluna gir de karşıma çık! Bak nasıl onu bir üfleyişte uçuruyorum yanından, hem de nasıl! "

"Demek pusuda beni kollayıp durdun hep!" diye haykırdı Georg.

“…söyleyeceklerime kulak ver: Seni şimdi suda boğularak ölmeye mahkûm ediyorum.”

Georg, odadan kovulmuş hissetti kendini.

Derken kapıdan sokağa attı kendini. İçinden bir dürtü, onu yolu geçip suya varmaya zorluyordu.

…suya düşerken çıkaracağı sesi kolaycacık bastıracak bir otobüsün gelmesini bekledi, ardından usulcacık; 11 Sevgili anneciğim, sevgili babacığım! Her vakit sevdim sizi!” sözleriyle kendini aşağı bıraktı.

…