Franz Kafka - Mutsuz Olmak

Mutsuz Olmak

(BÜTÜN ÖYKÜLER (3. Baskı), 2012, Cem, s. 53-57)

Artık dayanılmaz olup Kasımda bir akşamüstü…

…sustuğu zaman bile sona ermek bilmeyen çığlığı işitmek için, yalnız ve yalnız bunun için bir çığlık koyvermem üzerine duvarda bir kapı açıldı

Sağ dirseğiyle açık kapı önünde duvara yaslanan çocuk kendini dimdik tutuyor, dışarıdan gelen esinti ayak bileklerini, boynunu ve şakaklarını yalayıp geçiyordu.

"Günaydın! " dedim

…bir bu konuk eksikti sanki

Sahi, bana mı gelmek istediniz? Bir yanlışlık olmasın da? Çünkü bu koca evde yanılmak öyle kolay ki!

Ben bir çocuğum; ne diye benim için kendinizi bu kadar zahmete sokuyorsunuz?

…yabancı birinin size göstereceği yakınlık, benim bir kez doğamda var.

Benim odam bu, benim duvarım.

Merdivenlerde, benimle aynı katta oturan bir kiracıya rastladım.

"Gene mi sokağa çıkıyorsunuz, sizi çapkın sizi?" diye sordu.

"Ne yapayım?" dedim. "Odama bir hayalet geldi."

Doğrusu rahat rahat gezmeye gidebilirdim artık. Ama kendimi pek yalnız hissediyordum, en iyisi yukarı çıkıp yatağıma uzandım.

…