Dokuz Mektupta Bir Roman

Dostoyevski - Dokuz Mektupta Bir Roman

1 (Pyotr İvaniç'ten İvan Petroviç'e)

Evleneli üç ay oluyor, sizi evde bulmak hala olanaksız.

Semyon Alekseiç sizin Birleşik Kulüpte baloda olabileceğinizi söyleyince, eşimi Semyon Alekseiç'in eşine bırakıp oraya koştum.

Ne siz vardınız orada, ne Tatyana Petrovna.

Şimdi de oturdum ve bu mektubu yazıyorum size…

Bize konuk gelmeniz eşim Anna Mihaylovna'yı çok sevindirecektir.

Geçen ayın ortalarında bir tanıdığınızla, Yevgeniy Nikolaiç'le geldiniz evime.

…genç arkadaşınıza söz arasında, Petersburg'da bizim evimizden başka çok evin daha olduğunu herhangi bir şekilde, kibarca çıtlatsanız nasıl olurdu?

2 (İvan Petroviç'ten Pyotr İvaniç'e)

…oysa ben evdeydim.

Mektubunuzu okurken çok şaşırdım.

Ona çıtlatmamı istiyorsunuz ama, nedenini açıkça yazmıyorsunuz.

3 (Pyotr İvaniç'ten İvan Petroviç'e)

Suçluyum, suçluyum ve bin kez suçluyum.

4 (İvan Petroviç'ten Pyotr İvaniç'e)

…akşam Slavyanov'larda olacaktınız ve orada görüşebilecektik. Geldim, beş saat oturup bekledim sizi, ama gelmediniz.

5 (Pyotr İvaniç'ten İvan Petroviç'e)

Dün evde bulamadınız beni, çünkü hiç beklenmedik bir anda acele, ölüm döşeğinde olan bir hastanın yanına çağrılmıştım. Teyzem Yevfimiya Nikolayevna dün saat on birde ruhunu teslim etti.

Sizden aldığım parayı hatırlatıyorsunuz ve bu konuda huzursuzluğunuzu belirtiyorsunuz.

6 (İvan Petroviç'ten Pyotr İvaniç'e)

…ruhunuzun bütün hainliğiyle, onur sözünüze ve aramızda var olan dostluğa ihanet etmeye bir kere karar vermiştiniz. Bana karşı son zamanlardaki iğrenç davranışınızla çok güzel kanıtladınız bunu.

Yalandan randevular vererek alçakça aldattınız beni…

…benden barbarca, zorla, hiçbir belge imzalamadan, iş ortağı sıfatıyla aldığınız üç yüz elli gümüş rubleden üstü kapalı, bütünüyle anlaşılmaz bir biçimde bile olsa, söz ettiğiniz mektubunuzu benden çaldınız...

Ne kötülüğümü gördünüz ve ne için böylesine acımasız davranıyorsunuz bana karşı?

7 (Pyotr İvaniç'ten İvan Petroviç'e)

Bana yolladığınız köylü işi, aynı zamanda tuhaf o şeyi ilk anda yırtıp atmak geldi içimden, ama sonra bir antika olarak saklamaya karar verdim.

…

Kasımın on altısında Pyotr İvaniç kent postasıyla kendi adına gelen iki mektup aldı. Birinci zarfı açtı, içinden soluk pembe kağıda özenle sarılmış bir sigara tabakası çıktı. İvan Petroviç'in karısının elinden çıktığı belliydi. Paketin üzerinde

Yevgeniya Nikolayevna yazıyordu, bir de tarih vardı: 2 Kasım. Pakette başkaca bir şey yoktu. Pyotr İvanıç mektubu okudu:

“Dün olanlar için kızma bana, yarın gel, yalvarırım gel.”

Pyotr İvaniç ikinci zarfı açtı.

Bundan böyle zaten adımımı atmam evinize, zahmet edip yazmışsınız...

…

On yedi kasımda İvan Petroviç kent postasından kendi adına gelmiş iki mektup aldı. İlk zarfı açtı. İçinden aceleyle, gelişigüzel yazılmış bir pusula çıktı. Karısının el yazısıydı bu. 4 Ağustosta Yevgeniy Nikolaiç'e yazılmıştı. Zarfta başkaca bir şey yoktu. İvan Petroviç okudu:

Elveda, elveda Yevgeniy Nikolaiç!

Yarın evleniyoruz.

Bugün ilk kez dikkatli baktım damat adayının yüzüne.

İkinci mektup şöyleydi:

Yevgeniy Nikolaiç dedesinin bazı işleri için birkaç güne kadar Simbirsk'e gidecek, benden kendisine yol arkadaşı bulmamı rica etti, düşünür müsünüz?

1847

…

Dostoyevski, Öyküler (çev: Ergin Altay), İletişim Yayınları (3. Baskı 2011), s. 395-408