Alexander Dugin - Martin Heidegger, The Philosophy Of Another Beginning / Martin Heidegger, Başka Bir Başlangıcın Felsefesi

Alexander Dugin - Martin Heidegger, Başka Bir Başlangıcın Felsefesi

Nina Kouprianova'nın İngilizceye tercümesinden takip edildi.

 

Heidegger'in Soğuk Savaş'ın ortasında bir "üçüncü yol" önermesi ve 1930'lardan itibaren yeni bir "Varlığa açıklık"a yol açacak "başka bir başlangıç"tan bahsetmesi gibi, Dugin de ünlü ya da kötü şöhretli bir "dördüncü yol" çağrısında bulunur.

 

Heidegger varoluşun kendini açığa vurmasıyla ilgileniyor. Varlık, ve sadece varlıkların çokluğunun farkındalığıyla değil ve bu süreç deneyimlenen zamanda ortaya çıkar.

 

(Dasein) Ölüme-doğru-varlık, Heidegger'e göre bu, keşfedilmemiş bir varoluş alanına girme olasılığını beraberinde getirir.

 

Dugin de Heidegger gibi modernitenin gittiği yön konusunda son derece kötümserdir.

 

Heidegger, bunun da geleneksel metafizikle belirli bir bağlantısı olduğunu ileri sürüyordu; öyle ki teknisyenler ve onların ustaları, bilimde açıklanmayan gizli olanı açığa çıkardıklarını iddia ediyorlardı.

 

…teknisyenler ontolojik sorular sormazlar. Onlar sadece mekanı çok sayıda nesneyle doldururlar; Heidegger'in "modernin özü" tanımlaması buradan gelir.

 

Heidegger'le Buluşma; Yolculuğa Davet

Rusça'da "mevcudiyet" kelimesi etimolojik olarak şu anlama gelir: “öze yakın olmak” ama kim “özüne yakın” Şimdi?

Şu veya bu düşünce okuluna güvenmeden, kişinin kendi gerçekliği, kendisi, dünya, yaşam ve ölüm hakkında düşünmesi ve özellikle düşünmesi imkansızdır.

Eğer biz kendimiz düşüncemizin temelinde hangi felsefi sistemin bulunduğunu bilmiyorsak, bu böyle bir sistemin olmadığı anlamına gelmez. Kesinlikle bir tane var: Sonuçta düşüncelerimiz ve fikirlerimiz bir yerden geliyor.

 

Modernitenin etkilerinden bağımsız, özgür olarak düşündüğümüze inanmak bir yanılsamadır.

 

Biz Ruslar kendimizi Avrupalı olarak görüyoruz

Bir bakıma Heidegger Batı düşüncesinin mükemmel bir örneğini temsil ediyor

Heidegger'in rahat, dengeli ve dikkatli bir şekilde okunması ve kişinin kendi onurunu koruması - bu belki de Rus-Avrupa diyaloğunun en ciddi sınavıdır.

 

Kelimelerin temelinde inşa edilecek yeni bir felsefe için yeni bir üst dil geliştirmek

Heidegger'i anlamanın zorluğu teknik bir sorun değil, daha ziyade bir anlam seçme sorunudur.

 

Sosyalizm / Hitler'in çevresindeki ırkçı teorisyenler tarafından gasp edildi.

Nasyonal Sosyalizm, Modernitenin meydan okumasına yanıt olarak sunuldu

Jünger'e göre, 20. yüzyıldan kalma bir Avrupalı, hızla buharlaşan kültürel mirasını, modern savaşın mekanik öğütücüsü, gaz saldırıları ve tank adımlarının takırtısı içinde kaybediyordu.

 

İnşaat mühendisleri, hasarlı bir binanın yeniden inşasının, eski binanın tamamen yıkılıp sıfırdan yeni bir bina inşa edilmesine göre çok daha pahalı, zaman alıcı ve ek sorunlara yatkın olduğunu biliyorlar.

 

Guenon ve Heidegger'e ayrı ayrı iyice hakim olmalıyız.

 

(Platon’dan Nietzsche’ye) Heidegger bu sekanstaki yerini tüm Batı felsefesinin özeti olarak görür.

 

Heidegger'in felsefesi, "bir şey vardı", "bir şey başladı", sonra "bir şey bitti, bitti ve öldü" varsayımına dayanan, Batı Avrupa felsefesi için ayrıntılı bir ağıttır.

Heidegger öncelikle Batı Avrupa felsefesini bir zamanlar Batı Avrupa felsefesi olarak ele almayı önerir.

 

Düşüncesi sözlü ve kök temellidir.

Okumaları ve anlamaları belli düzeyde, hatta temel seviyede dil ve filoloji eğitimi gerektirir.

 

Heidegger'e göre Avrupa ve Batı eşanlamlıdır

Heidegger, “Avrupa bir akşam ülkesidir”

Batı Avrupa felsefesinin görevi "Varlığı uyutmak"

 

Heidegger şöyle yazar: "Bugün tüm gezegen Avrupalı (Batılı) olmuştur. / Martin Heidegger, Başlangıç hakkında (Frankfurt am Main: Vittorio Klostermann, 2005), 107.

 

Batı Avrupa kültürünün evrensel bir kültür olarak algılanması, Batılılar için yaygın olan ve Heidegger için de tamamen tipik olan “kültürel ırkçılığı” yansıtmaktadır.

Batı'nın başkalarına "ilerleme" ve "kalkınma" getirmediğine, bunun yerine nihilizm, "çöl", "sorunun unutulmasını" getirdiğine inanıyordu.

Heidegger bu yozlaşmanın en derin biçimini “gezegencilik” (bugün “küreselcilik” ve “küreselleşme” diyoruz) olarak gördüğü “Amerikancılık”ta görmüştür.

Heidegger'in dili, kişi olarak Heidegger'in dili değildir; Batı Avrupa dilinin son akorudur.

Heidegger "Dilin başlangıcında şiir vardır" der. Dilin sonunda Martin Heidegger'in felsefesi vardır.

 

Varlık ve Varlıklar

Heidegger'in felsefesinin kökünde -tüm düşüncesinin kökünde- ontolojik farklılaşma kavramı vardır.

 

Varlıklar ve Varlık bir ve aynı değildir.

Heidegger, bir fiilin çekiminin veya farklı gramer biçimlerinin oluşmasının her zaman onun çekiminin sonucu olduğunu vurgular.

 

Nesneler olarak ya da fenomenolojik olarak “meta” varlıklardır ve bu düşünce için açıktır. Düşünce bununla, başlangıçtan itibaren apaçık olan bir şeymiş gibi ilgilenir. Bunun tersini kabul etmek varlıklar değil-bilincin mekanizmasını yıkıyoruz, onu devre dışı bırakıyoruz ve böylece düşünen varlıklar olmayı bırakıyoruz.

 

(Şeylere dair bilgimizi temelden yıkmakla kendi varoluşumuzu etkisiz hale getiririz)

 

Felsefenin başlangıcı budur: İlk iddialar çerçeve içine alır "varlıkları"

Bu nedenle eski Yunanlılar düşünceyi bilginin özü olarak değerlendirdiler.

 

Heidegger'e göre, Batı Avrupa uygarlığının şafağında felsefe, kültür ve hatta politikadaki mevcut durumu anlamanın anahtarını, ilk filozofların birbiriyle bağıntı kurma sorununu çözdüğü şekilde aramalıyız.

 

Temel Ontoloji

Nedir sorusunu yanıtlamaya çalıştığımızda varlıklar en doğrudan ve erişilebilir biçimde ontik olanın etki alanındaydı

Ontik boyut, zihnin dış dünyayı tüm ayrımları ve çeşitliliğiyle doğrudan kavramasını varsayar. Bu noktada akıl henüz neyin ne olduğunu sorgulamamaktadır.

En doğal ve temel biçimiyle düşünce, özellikle bu boyutta faaliyet gösterir.

 

Aristoteles'e göre ontik düşünce alanına "fizik" denilebilir.

 

Heidegger'e göre, Sokrates öncesi filozoflar felsefe gibi ontolojiyi kurmuşlardır

Felsefenin doğuşu ve atılımı logos yıldırım hızıyla düşünceyi ontiklerden ayırdı

Felsefe için geri dönülemez ve tartışılmaz bir anlam kazandırabilecek tek şey oydu. …varlıkları ontik olarak kavramak…

Fakat Yunanlılar aksini yaptılar ve temelsiz bir ontoloji yarattılar. (Metafizik)

 

Varlık / Heidegger'in yaratmayı önerdiği gerçek aşkınlığı ve özgün felsefeyi temsil eder.

 

…bu sefer başka bir yönde ilerlemeliyiz: yükselmemeliyiz varlıkların üstünde

 

Varlığın Tarihi

Almanca kelimenin etimolojisini ele alalım "tarih.' "Olmak" anlamına gelen geschehen fiilinden gelir. İlk anlamı Almancaya yakın "Etkinlik, (kelimenin tam anlamıyla "olay")

Tarihte en temel boyutuyla meydana gelen şey bir nevi Olan ve meydana gelen şey gibi davranan, her şeye anlam katan mesaj. Eğer "tarih" olaylar, olgular, fiiller ve olayların anlatımı ise o zaman Hikaye sanki gönderilmiş gibi tarih boyunca dolaşan manaların yoludur. "Tarih" zarftır, "Hikaye"—içeriği.

Heidegger'e göre, Varlık zamandır, ve sonuç olarak, zaman Varlıktır

 

Varlığın tarihi / kader…

 

Heidegger'e göre ontolojik tarih, Varlık’ın yanlış anlaşılması üzerine kurulmuştur.

Varlık’ın tarihini fikirlerin ya da tek bir fikrin tarihi olarak değil, düşüncenin dönüşümünü izleyen tarih olarak görür.

 

''Varlığın unutulması Varlık’ın tarihinde son noktadır. Bu andan itibaren dönüş temel-ontoloji başlar.

 

Ontik dil tarih öncesi ve felsefe öncesidir. Bu tür bir dilde, varlıklar ve "var"ın ne anlama geldiğinin doğası kavramsallaştırılmamıştır.

 

Ontik tarihöncesi dönemde / Yol ormanın içinde kayboluyor

Kültür doğada kayboluyor.

Böylece, varlıklar kendi başlarına özgürce oynarlar; ve onların gerçeği var, ve birisinin onlar hakkında konuşması ve onların gitmesi bu ontik oyuna hiçbir şekilde zarar vermez.

 

…varlıklar ancak kendilerine yapılan bir itiraz yoluyla kapatılır özlerini.

 

İlk olarak, varlıklar karşılık gelecek derecedeydi fikirlere (Platon). Modernliğin sonunda, varlıklar “faydalı”, “değerli”, “rahat”tı vb

 

Varlık’ın tarihinde varlıklar üç farklı pozisyondadır:

•         ontik olarak (felsefe öncesi ve tarih öncesi olarak), varlıklar var);

•         ontolojik olarak (felsefi, metafiziksel ve hem ontik hem de temel-ontolojik olarak), varlıklar);

•         temel-ontolojik olarak, varlıklar kendi özlerine gelirler.

 

Batı Avrupa Felsefesinin Başlangıcı ve Sonu

Batı Avrupa felsefesinin tarihi ontolojik araştırmanın giderek unutulması süreci saf nihilizme kadar.

 

İnsan konuşur ve düşünür, dolayısıyla çevresine göre belli bir mesafede durur. Bu mesafe insanla aynı anda ortaya çıkar ve düşünme yeteneğinde ifadesini bulur. Buna karşılık düşünce, dünyadaki şeylerin farklılaşmasına dayanır. Farklılaşma düşüncenin temel özelliğidir, çünkü insan ancak kendisini dünyanın geri kalanından farklılaştırabildiği ölçüde öyledir. Bu, insanın temel özelliği haline gelen temel ayrımdır. Kendini dünyanın geri kalanından farklılaştıran insan, dünyadaki şeyleri de farklılaştırmaya başlar. Ve çevresine olan uzaklığının farkına ne kadar keskin bir şekilde varırsa, koyduğu sınırlar da o kadar kesin olur.

 

…insan, doğası olarak kendini ortaya koyan özgürlüğünün en büyük biçimini o anda gerçekleştirir.

 

Felsefe, ilahi boyutun keşfedilmesi ve bu boyutun yeni bir bilinç düzlemi olarak kurulması sonucunda mümkündür.

 

Büyük Başlangıç döneminde Yunan dünyasında inanç “iblisler” “küçük tanrılar" oldukça yaygındı.

 

(“pbysis,”“doğa”) kelimesi uzun zaman önce felsefi bir kavram haline geldi ve insandan tamamen farklı bir şey (özne, kültür, toplum, bilinç vb.) olarak doğaya uygulanabilir.

 

ΦΥΣΙΣ И ΛΟΓΟΣ / Doğa ve Akıl

Yunan "(φυσειν)" (physeien) "yükselmek", "bitkiselleşmek", filizlerin meyve vererek ortaya çıkma şekli anlamına geliyordu, ama aynı zamanda - "doğurmak", "kendinden ayrılmak" anlamında değil, daha ziyade "alttan dışarı çıkmak", "varlığa yol açmak" anlamına geliyordu. Dünya bu şekilde hareket ediyor; birincil bir element, filizler üretiyor, farklı varlıkları içeriden dışarı itiyor.

 

Φύσις / Ontoloji bu kavramın etrafında oluşmaya başlar. Fizik.

Fiil "φυσειν" (“filizlenmek”, “filiz vermek”, “büyümek”), ilk felsefi kavramı doğurdu

 

Φύσις (doğa) Başlangıçta bu kelime efsaneye kaynaklık ediyor

Λέγειν (Legein / efsane / söylemek), bunun kaynağı da logos,

Λόγος (Logos / sebep)

Logos başlangıçta "hasat" ve "meyve toplama"dan başka bir şey ifade etmiyordu.

Λέγειν (efsane – söylemek) / φυσειν (doğa) başlangıçta birbiriyle yakından ilişkiliydi.

 

Varlık (Sein), varlıkların özü olarak "sürgünler" (φυσειν) üretir ve onları biçer (έγειν), hasadın niteliği ve niceliği hakkında yargıda bulunan felsefi daimonun bakışı önüne serer.

 

Felsefi topografyanın kurucularından biri olan Herakleitos'un tüm düşünce düzeni, kaçışa ihanet etmeye ve onun yerine bir platform koymaya direnir.

 

Düşünceyi ve düşünceyi eşitleyen Parmenides / gerçeğin gizlenmemişlik olduğuna inanıyor

Parmenides iki öğrenme yolu öngörmektedir: doğru ve yanlış. İlk yol birleşik olanı tanır Varlık-Varlık Tüm doğal formlardan, şeylerden ve fenomenlerden daha derin bir biçimde bu ontolojidir. İkincisi ise kanaat yoludur, “izlenim”. doxa, yalnızca algılayan varlıklar görünüşleri açısından, olguların yüzeysel yönüne güvenmek ve onların karmaşıklığını görememek ontiktir.

 

Platonculuğun Felaketi / (Fikir ve Temsil)

Yaratılış'ın şafağında, evrensel düzen henüz yeni kurulurken ve tüm yaratıklar Tanrı'ya yakınken, Meleklerin ilki - ışık ve hizmetkar ruhlardan oluşan varlıklar - isyan eder ve destekçileriyle birlikte uçuruma atılır. Daha sonra bu uçurumdan yeryüzü cennetine girer. Ahir zamanda da gücü tüm dünyaya ve kainata yayılacaktır. Ama şeytan, kötülük ve sonun habercisi şimdiden ortaya çıkıyor ilk başta

Güneş ışığında, neşeli cennette, esnek bedeni iyiyi ve kötüyü yasaklayan Bilgi Ağacının etrafında döner ve Havva'yı meyvesini tatmaya teşvik eder.

 

Heidegger'e göre Platon, kendisinden önce Sokrates, ondan sonra da Aristoteles, en büyük felaketin gerçek adı ve tarihsel meşruiyetidir.

 

(fikir) görselleştirmeyle bağlantılıdır

Platon / "mağara" açıklamasının tüm düzeylerinde - öncelikle gölgelerin, sonra nesnelerin kendisinin ve son olarak da fikirlerin "görüşünü" özellikle tartışıyor.

Platon'un ve onun idealar teorisinin ortaya çıkışıyla birlikte insan, varlıklar: o artık yok Dünyada, o önce dünya—-sunulan Ve sundu dünyaya - o önünde duruyor. Artık iletişim kuramıyor varlıklar ve doğrudan dünyaya ait şeyler. Dünyanın “gizliliğinin açığa çıkmasına” (yani onun Sokrates öncesi “doğruluğuna”) katılamaz. Şu andan itibaren sürekli varsayımlarda bulunmaya mahkumdur.

Platon'un en korkunç başarısı, / fikir / idea

 

Bu noktadan itibaren ve felsefenin 20. yüzyıldaki nihai sonuna kadar, hakikat yalnızca referans yoluyla, yani bir tür gerçekliğin karşılığı olarak ele alınır.

 

Heidegger ve Hıristiyanlık (Kitleler için Platonculuk)

Heidegger, Hıristiyan felsefesinin tamamen Platoncu fikirler doktrini ve Aristotelesçi düşünce öğretisi tarafından köleleştirildiğine inanmaktadır. 

 

Descartes'la / metafizik  "ego"nun metafiziği haline gelir

"Düşünüyorum öyleyse varım" şunu ifade eder Varlık bir fonksiyon haline gelir

Batı Avrupa felsefesi Descartes'la birlikte Sona doğru kararlı bir adım atıyor.

Özneyi ontolojisinin merkezinde sağlamlaştıran Descartes, geri kalan her şeyi onun önüne yerleştirir.

Platon'da fikirler ve şeyler dikey olarak konumlandırılır

Descartes'ta özne ve nesne sonunda aynı düzlemde yer alır.

 

Bilimsel düşüncenin topografyası, her ne kadar tamamen yeni bir tarzda formüle edilmiş olsa da, klasik metafiziğin topografyasıdır.

 

Platon kadar erken bir zamanda varlık üretilmiş bir şeye dönüşür.

Bu üretim diktatörlüğüdür (imalat),

 

Hegel, bir deha patlamasıyla kendi dünyasını yaratmaya çalışır.

…kavramsal düşünce Hegel'in ruhunun hareketini bir balık ağı gibi sarar

Hegel, iki bin yıldan fazla bir süre boyunca pek çok çarpıtmaya maruz kalan Platonizmi esasen kendi başına yeniden kurar.

Tarihten yalnızca felsefi düşüncelerin tarihi olarak değil, aynı zamanda dönüşümleri Batı Avrupa tarihsel düşüncesinin dokusunu oluşturan bir Düşüncenin, Mutlak Fikir'in tarihi olarak da söz eder.

 

Sokrates öncesi dönemde başlayan şey Nietzsche ile sona eriyor. Felsefenin Sonu, Başlangıcını açıkladığı veya büyük ölçüde açıklığa kavuşturduğu için, otoritesi ve önemi bakımından kilit bir figürdür. Bu, Başlangıç zamanında tam olarak neyin başladığını anlamamıza yardımcı olur

 

Nietzsche öznellikten başka hiçbir şeyin kalmadığını, öznelliğin anlamının irade ve kendini dayatmada olduğunu ileri sürer. Varolmak bakımından varlık artık bir fikir değil; sadece bir değer, gelişme, yaşam ve güç arzusu.

 

Heidegger'in Varlık Tarihi Antropolojisi

Anlam belirsiz olduğunda filozoflar şairlere yönelir.

 

…insanın kendisi bir "ürün", bir "araç" ve teknik bir şey haline gelir.

…insana karşı varlıklar.

 

Batı Avrupa'nın kaderindeki felaketin kalbinde insan özgürlüğünün en derin gerçeği yatıyor. Varlık / Kendini insanda, başkalarındaki vahiyden tamamen farklı bir şekilde açığa vurur. / varlıklar…

 

Varlıklardan uzaklaşıp felsefe yapmanın kaynağı olarak Varlığa yönelme dürtüsü, Varlığın insanın derinliklerindeki sınırsız özgürlüğünün yankısıdır. Bu dürtünün mümkün olduğunu hisseden insan, özünün en riskli bölgesine girer: Kendini Varlığa atar. İlk Başlangıç'ta özgürlüğün sınırsızlığı, uçurumun üzerinden uçma ihtimali açısından en büyük riskin sinyalini verir.

 

İnsan, Tanrı'nın yolunu nereye kadar takip edecek?

 

Üstesinden gelmek insanın iki yönlü kaderi oldu: dönüşmeye başladı varlıklar iradesi aracılığıyla ürünlere ve dolayısıyla kendisi (örneğin varlıklar) giderek daha çok bir makineyi anımsatmaya başladı

 

Varlık (Seyn), asla kendisinin doğrudan bilinmesine izin vermez varlıklar ya da ölüm yoluyla, ama bu insanın başına gelebilir ya da hiç olmayabilir.

 

Başka Bir Başlangıç

Heidegger'e göre, ilk Başlangıç Sokrates öncesi felsefeyi (özellikle Anaximander, Heraclitus ve Parmenides) içerir

…varlıklar ve Varlık, bu noktadan sonra tamamen farklı bir şekilde tasarlandı.

 

"Neden var? varlıklar Hiçlik yerine?” 

“Anahtar sorunun” yanlış formüle edildiğini, oysa cevaplarının felakete yol açtığını biliyoruz.

 

Heidegger Batı'nın tümüyle aşılmasını ve yeni bir tarihin, Varlık için yeni bir tarihin başlangıcını önerir.

 

Başka bir Başlangıcın temel-ontolojik özü burada yatıyor: Seyn-Varlık gibi Etkinlik (kelimenin tam anlamıyla “olay”).

 

Etkinlik doruk noktasıdır Varlıklar tarihinin, çünkü bu noktada tüm süreç varlıklar kendisini gerçek boyutunda gösterir

 

…hümanizm konusunda yazdığı mektupta Heidegger, insanın temel-ontolojik anlayışını detaylı bir şekilde anlatıyor.

Heidegger, Batı Avrupa felsefesinin diğer versiyonları gibi, metafizik topografyaya doğrudan bağımlılığı nedeniyle hümanizmi reddeder.

Buna karşılık o, Başlangıç'ın (hem ilk hem de başlangıç) yapısı içindeki insanla ve insanla ilgilenir.

Yalnızca insanın Varlıkla arasındaki ilişki onun özüdür. Geriye kalan her şey (hayvansallık, akıl, maneviyat, duygusallık, psikolojik nitelikler, sosyallik ve etnik köken) ikincildir.

Heidegger bu tür bir insandan -geleceğin adamından- "Varlığın bekçisi" olarak söz eder (Varlığın Koruyucusu) veya (Varlığın Çobanı).

 

Varlık’ın Tarihi ve 20. Yüzyılın Siyasi İdeolojileri

20. yüzyılda üç büyük siyasi ideoloji yaşandı: Liberalizm, Komünizm ve Faşizm.

Heidegger ideoloji alanıyla hiçbir zaman önemli bir konu olarak ilgilenmedi

Heidegger'e göre tüm ideolojiler (ve doğal olarak önceki tartışmadan da çıkar) çağdaş nihilizmin özünü içerir. Yalnızca tek bir şeyi ifade ediyorlar: Zaferin zaferi.

Her üç siyasi ideoloji de total nihilizmin en büyük ifadesidir; bunlar Batı düşüncesinin en dip noktasına ulaştığı gecenin ideolojileridir.

 

Liberalizm, Kartezyen özneyi, kendi oranının ürettiği sayılabilir somut ve soyut nesneler (çoğunlukla ürünler) alanındaki bireysel ve pragmatik hesaplamalarla eşitler. Heidegger, kapitalizmin nihai ifadesini temsil eden buna “Amerikancılık” adını verir. Felsefenin bu yozlaşmasından daha aşağılık ve hain bir şey olamaz, çünkü burada nihilizm öyle bir yoğunluğa ulaşır ki artık kendisini nihilizm olarak kabul etmez.

Liberalizmin küresel yükselişi, tam bir aptallığın yayılmasıyla eşdeğerdir.

Heidegger bu olguyu "gezegencilik" olarak adlandırır (bugün küreselcilik ve "mondializm"den bahsediyoruz); bunu küresel aptallıkla eşitliyor.

Liberalizm, Modernitenin metafiziğini en kuru ve en ilkel ama aynı zamanda en saf haliyle somutlaştırır.

 

Aptalların küresel gücü, yalnızca bir halkın diğeri tarafından istismar edilmesini ve sömürülmesini kapsamaz. Bu, herkesin kurbanı olduğu saf nihilist şiddettir

Küresel piyasa toplumunun aptalı artık bir çıkmaza düşmüş insan değildir. Hiçlik ki bunu fark etmiyor bile.

 

Tarihi, yabancılaşmanın niteliksel özelliklerinin birikimi olarak yorumlayan Marx, hedefi vuruyor ve hakikatin özüne değiniyor.

Hegel haklı olarak tarihi felsefe tarihi ve daha da önemlisi fikirlerin tarihi olarak görüyor.

 

Komünizm, dünyaya tam hakimiyet kuran metafiziğin nihai ifadesidir.

Tehlike 'Bolşevizm'de değil, kendimizde

 

Her şey Yunanlılarla başladı ve Almanlarla bitiyor. Dolayısıyla Heidegger'e göre Hegel ve Nietzsche, felsefenin Sonunu diğerlerinden daha erken, daha iyi ve daha net fark eden son filozoflardır. Son'u fark edenler aynı zamanda başka bir Başlangıcın yolunu da açmışlardır.

Felsefeyi yeniden başlatma misyonu Almanlara aittir - Heidegger ve diğer "gelecektekilere". Bu nedenle Heidegger, Batı'nın ve bir bütün olarak Avrupa'nın kaderini Almanya'nın kaderine indirger.

Heidegger'in yurtseverliği "felsefenin temel sorunu"nun yurtseverliğidir.

 

"Henüz Değil"

Alman felsefesi Batı Avrupa metafiziğinin sonunu kabul etti. Friedrich Nietzsche bunu resmi olarak ortaya koydu ve Heidegger bunu yorumladı.

 

Heidegger'in en can alıcı metni olan “Şairler Ne İçindir?”de belirttiği gibi, “Henüz her zaman bu değil”.

Olması gereken tek yerde olması gereken şey gerçekleşmedi.

Özünde açık bir ontolojik nihilizm bulunan iki ideoloji -Liberalizm ve Komünizm- yalnızca askeri açıdan değil felsefi açıdan da zafer kazandı.

 

Sonun Adamı sonsuza kadar "olmayacak", bu da onun durumunu daha da kötüleştiriyor Varlıksızlık”

 

ethos insan için bir şeytandır

 

Büyük Bir Dönüm Noktası Olarak Heidegger

 

2. Bölüm

Kare / Dörtlü - Giriş

Kare sembolik olarak Aziz Andrew haçına benzeyen kesişen iki çizgi olarak temsil edilebilir.

 

Kare ve bunun şematik tasviri, Heidegger'in 1930'ların sonlarında yaptığı çalışmalarda, konularıyla ilgili bir döngü için ders ve kitap notlarında görünür.

Kare orta döneme (1930-1940'lar) ilişkin düşüncelerinin doruk noktasını oluşturur.

 

Hegel tez-antitez-sentezden bahsediyorsa, o zaman Heidegger şöyle demiştir: / 'üç değil ama dört!

Üçlülük, eski metafiziğin ve Platoncu ontolojinin topografyasını ifade eder. Varlık-Varlık yerini alır

 

Kare hem eski metafiziğin “fenomenolojik yıkımının” (yapıbozumunun) aracı hem de onun gerçekleşmesinin muzaffer sonucudur.

 

Dörtlü bu Gökyüzü (Cennet), tanrılar veya Tanrı (genel olarak ilahi, ölümsüzler), (ölümlü) Adam, ve Toprak / yeryüzü.

 

“Savaşı bilmeliyiz / herkes için ortaktır ve çekişme adalettir ve her şey / varlık /  mutlaka çekişme yoluyladır.

Varlık / Kendini barışta değil savaşta hissettirir

Dünya savaştır.

 

Gökyüzü düzeni kuran, her şeyi var eden şeydir.

Gökyüzü kendini açar ve ortaya çıkar, böylece her şeyi açar ve açar.

Gökyüzü, açıklığıyla dünyadır. Bu, dünyanın kendine bakan ve dünyaya bakan yüzüdür. Dünyaya bakış, Gökyüzüne bakıştır ve Gökyüzünün kendine bakışıdır. Gökyüzü aydınlatan, aydınlatan, açan ışığın alanıdır.

Dünya açılır ve aydınlanır, her şeyi netleştirir ve açığa çıkarır.

Dünya, yolları açandır.

Dünya insanlardan oluşur, Gökyüzü de öyle.

 

Dünyaya ve Gökyüzüne karşı tutum, kader kararlarıyla ortaya çıktı.

Dünya, manaya işaret eden yolların aydınlığıdır.

Heidegger'de Dünya her şeyi mevcudiyete götüren şeydir

Dünya gizler, örter, kilitler, gizler. Ama aynı zamanda korur.

 

Gök ile Yer arasında bir gerilim, bir savaş ekseni vardır. Evren bu eksen boyunca inşa edilmiştir.

Dünya, Gökyüzünün aksine her zaman kapalıdır; dünyaya sırtını döner, yüzü gizlenir.

 

Varlık, tanrıların ihtiyacıdır ve aynı zamanda yalnızca kişinin kendi gerçeğini düşünmesinde bulunur

 

Ona göre bir din tanrısı, metafizik topografyanın içindeki bir isimden başka bir şey değildir.

Dolayısıyla dinin tanrıları güçsüzdür ve metafizik çağdaş nihilizme çöktüğünde ölürler. Bunlar sadece ismen ve yanlış düşünce yapılarında tanrılardır.

Heidegger'e göre ateizm, teizm veya deizm kadar metafiziktir.

 

Herakleitos'a göre her şeyin babası olan savaş, insanları tanrılardan ayırır, onları karşıt taraflara koyar ve onları özdeş olmaktan çıkarır.

 

İnsanlar, kendi doğalarının karşılaştırmalı olarak ifade edilmesi yoluyla insan ve tanrı haline gelirler

 

İnsan savaşı ancak tanrılar galip geldiğinde, insanı fethettiğinde ve onu esir tuttuğunda kazanır

 

Ölmek, ölüme muktedir olmak demektir

Ölüm insanlara kişisel kullanımları için verilmiştir; insanı insan yapan ölümdür

…var olma ya da yok olma olgusu ölüme hiçbir şey eklemez; ölümle alakası yok.

Yalnızca insan ölür ve aslında yavaş yavaş, Dünya'da, Gökyüzünün altında, İlahi Olanların önünde kaldığı sürece ölür. Ölümlülerden bahsettiğimizde, zaten onlarla birlikte diğer üçünü de düşünürüz, ancak dördünün basit birliğini hiç düşünmeyiz.

 

(Kare)

            Gökyüzü

Tanrı                         İnsan / ölümlü

            Toprak / Yer

 

Ölümlü adam kendini fark etmeye başladığında / Gökyüzü ve Yer eşitlenir,

Varlık tanrılarla insanlar arasında, Yer ile Gök arasında yaşar

 

Dil, insanın bir özelliği değildir; aksine insan, dilin bir varlık biçimidir.

 

Başlangıcın ve Ondan Çekilişin Haritası Olarak Geviert

Heidegger / başka bir Başlangıcın düşünürü olarak, bir Başlangıcın ne olduğunu, yani başlangıcın ne olduğunu görmek için ilk Başlangıca bakıyor.

 

Felsefe, kültür ve uygarlığın tüm tarihi, insanlığın giderek çölleşmesi süreci olarak tanımlanabilir.

 

Gökyüzünün yerini "fikir" aldığında (Aristoteles'te bu "enerji" veya "eidos”), Dünya "madde", "madde" olur

Sonuçta, Dünya'nın hayat veren karanlığı entropiye dönüşüyor

 

İnsan dilin mekanıdır,

 

Varlık olay olmayı bırakır ve artık meyve vermez.

Olayın yerinde artık onun olumsuzlaması, olaya karşıt bir şey duruyor; gerçekleşmeyen, gerçekleşmeyen ama her zaman olan şey.

 

Sokrates, Platon ve Aristoteles döneminde Kare olmayı bırakır

Kare Hristiyan teolojisinin ve Skolastik egemenliğin hakimiyetinde olduğu zaman başlangıçtaki yapısından daha da sapar.

Batı tarihinin Hıristiyan döneminin Dört değil Üç işareti altında gerçekleşmesi tesadüf değildir.

 

Artık Gök (Dünya) ve insan mahluktur, yaratılmış varlıklardır.

 

…kuantum mekaniği, görelilik teorisi, alan teorisi vb. aracılığıyla artık Gökyüzü gibi bir Gökyüzü yok. İnsan her yerde yalnızca dünyevi maddeyle, maddeyle karşılaşır.  Uydular, Gökyüzünü yanıp sönen aygıtlarla, demir gövdelerle ve her yere yayılan radyo dalgalarıyla kaplayarak Platonik fikirlerle başlayan kutsallıktan arındırmayı sonlandırdı.

…şimdi insanlık Dünya'yı toza çeviriyor; insan ona acımasızca tecavüz eder, yok eder, mahveder, zehirler, asit ve medeniyet atıklarını sıkar, yakar ve işkence eder.

 

İnsan, üretim adamı, ticaret adamı, tüketim adamı olur.

 

Gökyüzü yerine dev bir reklam panosu, bilgisayarlı, şeffaf ve çekici bir vitrin var. Öznenin karanlık arzuları ona yansıtılır

 

Bu, simüle edilmiş, göz kırpan nesneler arasında sürekli denizler arası gezinmedir; Ekrana baktığında internetin nerede bittiğini, gerçek dünyanın nerede başladığını anlamak imkansız hale geliyor

İletişimin kolaylaşmasıyla Dünya yok oluyor, her yer aynı oluyor, ütopya gerçekleşiyor.

Bugün insan Tanrı hakkında konuşabilir ya da susabilir. Hiç kimse O'nunla ilgilenmiyor

…magazin dedikoduları Tanrı'dan çok daha ilginç.

…simülakr, Baudrillard'a göre "orijinalsiz bir kopyadır", kişinin hayal gücünün istediği her şeyi görmesine izin verdiği düşük kaliteli bir fotokopiye benzer - bir Başkanın portresi, bir kadın bedeni, manzaralar veya kurgusal metin.

 

Gerçeklikten sanal gerçekliğe geçiş, ciddiye alınan bir şakadan, kahkaha kaynağı olması (olması) gereken bir şakaya geçiştir.

 

Başka Bir Başlangıçta Geivert

Kare, bir ufuk ve bir bakıma da hedef olarak düşünülmelidir.

 

…olay, insanı Tanrı'nın koruyucusu olarak belirleyecek. Seyn-Varlık, gökyüzünün ve dünyanın düzenini açacak, Dünya'yı kurtaracak, ona itibarını geri kazandıracak ve tanrıların (Son Tanrı) gelmesine izin verecek.

 

19. yüzyılın sonunda Nietzsche, özünde Batı Avrupa felsefesinin sonunu formüle etti. Bu temel bir tarihsel hakikattir.

20. yüzyılda Martin Heidegger, Başlangıçtan Sona kadar tüm felsefi sürecin anlamını kristal berraklığında herkesten çok daha iyi anlıyor.

Nietzsche 20. yüzyılı teorileştirdi ama bunu daha derinlemesine yapan Heidegger'di. Heidegger Batı'nın Sonu'nu kaydetti, Batı'nın ufkunu açtı.

20. yüzyılda, Etkinlik/olay meydana gelmedi. Başka bir Başlangıca geçiş kararı verilmedi.

20. yüzyıl, aslında onun düşüncesini anlayamamış, anlasa bile kabul etmemiştir. Heidegger'in parçalara ayrılan felsefesi yüzlerce filozofa, psikoloğa, sanatçıya, bilim adamına, kültür eleştirmenine ilham vermiş ve Postmodern paradigmanın kuruluşunu büyük ölçüde etkilemiştir.

Ancak insanoğlu, Son'un zaten gerçekleştiğini kabul etmek istemez

Aslında 21. yüzyıl henüz başlamadı; anlam açısından bugün etrafımızda olan şey hâlâ 20. yüzyıldır ve asla sona ermesi mümkün değildir. 21. yüzyıl Heidegger'in felsefesini gerçek anlamda kavramaya başladığımız zaman başlayacak.

 

Dörtlü başka bir Başlangıçta şöyle olacak:

 

Yeni gökyüzü                                 Son Tanrı

                                   Yeni düşünce

                                   Olay

                                   Ereignis

 

Varlık’ın koruyucusu                   yeni Yeryüzü

olarak insan 

yeni hümanizm

 

3. Bölüm

Dasein

Martin Heidegger'in Felsefesinde Gelişimin Üç Aşaması

İlk aşama: temel problem setinin formüle edilmesi ve kavramının tanıtılması Dasein.

 

İkinci aşama: 1936-1946 yılları

Bu dönemde Heidegger Nasyonal Sosyalizmle ilgilendi.

Bu dönem Heidegger'in yaratıcı felsefi arayışlarının zirvesiydi. Seynsstory, Seyn, ve özellikle Etkinlik / ereignis.

Heidegger, 1945'ten sonra bariz nedenlerden dolayı felsefi tartışmanın dışında bırakıldı

 

Üçüncü aşama savaş sonrası dönemden filozofun ölümüne kadar olan çalışmaları içermektedir.

Bize göre en doğru yaklaşım, tarihsel-felsefi incelemeye Heidegger'in ikinci dönemi (konusu) ile başlamak olacaktır. Ereignes

 

Düşüncesinin kölesi olan filozoflar onu dünya felsefesi bağlamında tanıtmaya çalıştılar.

 

Kare / dörtlü ile burada geç dönem Heidegger'in ana gidişatını tanımladık.

 

Dasein ve Felsefe Tarihi (Felsefenin İlk Başlangıcından Sonuna Kadar)

Dasein kendisini ona dil ve düşüncenin ampirik gerçekliği olarak gösterdi.

Dasein bir kategori değildir

Dasein bir tür temel başlangıçtır ve başka bir anlamda belki de tüm felsefenin sonudur.

 

Heidegger, Modern dönem Batı Avrupa felsefesindeki ontolojik nihilizmin kaynağını bu felsefenin kaynağında, "İlk Başlangıç"ta görmektedir.

Bu hata şunları içerir:

•         dış dünyanın "doğa" olarak anlaşılması {(pvaiq [fizik]), yani etimolojik olarak "filizlenir" (yükselen);

•         onu daha da kavramsallaştırıyoruz "varlıklar” (ov [on], varlık);

• Varlık kavramını oluşturmak (eivai [einai]) hepsinin genelleştirici bir özelliği olarak varlıklar (varlıkların varlığı), yani ne tür "varlık" Heidegger'in "i" ile yazdığı (Olmak) temel-ontolojik yaklaşımın aksine varlık (Seyn).

 

Varlık / herkesin doğasında olan genel bir özellik mi?

Bu, Platon'da tam olarak ifade edilmiştir.

…herkes için ortak bir şey olarak varlık, fikirlerin / ideaların öğretilmesinde kristalleşmesine ulaşır. Bir fikir tüm diğer varlıklara model olarak düşünülüyor

Heidegger'e göre bu 'İlk Başlangıcın sonu'dur.

 

Heidegger, Nietzsche'yi takip ederek Hıristiyanlığın felsefi açıdan kitleler için Platonculuk olduğunu düşünür.

Burada Tanrı, Platon'un düşüncesinin yerine geçer.

Skolastik felsefe Platonculuğu sıradan hale getirir ve fikirler hiyerarşisini yaratılmış varlıklar hiyerarşisine dönüştürür.

Skolastisizm, daha sonra Modernitenin miras aldığı ontolojik bir üçgen oluşturur.

 

Önümüzde, üst köşesi Tanrı'yı veya aşkınlığı temsil eden bir üçgen olduğunu hayal edelim. Augustinus ve Skolastiklere göre Tanrı'nın Varlık’ı mutlaktır. Başka bir deyişle, üçgenin üst köşesi şu soruyu çözer: Varlık şöyle: Tanrı mutlak Varlık’tır,

Üçgenin tabanında iki köşe daha vardır: bunlardan biri özneyi, diğeri ise nesneyi içerir.

Bu şematik diyagramda “Tanrı”nın yerine bir “fikir” koymanız yeterli ve sonunda Platon'un felsefi modeline ulaşıyoruz. Platonculuğun Hıristiyan teolojisine (her şeyden önce Doğu Kilisesi babalarının eserlerinde) girmesine izin veren de buydu.

 

Deizm felsefesindeki yeni dönem (Descartes, Newton) bu üçgendeki ontolojik oranları büyük ölçüde yeniden düzenlemektedir.

 

Ontolojik hipotezlerin çokluğu, ontolojik sorunlar kümesindeki birikmiş zorlukların genelleştirilmesine yol açar.

Kant dikkatini bilgi teorisini geliştirmeye odakladı.

Kant, ontolojinin önerilen tüm versiyonlarının (özne, nesne veya monad da dahil olmak üzere Tanrınınki) saf akla dayalı olarak kesinlikle kanıtlanamayacağını gösterir. Varlık, rasyonel akılla kanıtlanamaz veya çürütülemez.

"düşünmek" "olmak" anlamına gelmez. Saf aklın kendine ait bir yapısı vardır, algıyı düzenler ve düşünce süreçlerini düzenler, böylece hareket eder.

 

Saf Aklın Eleştirisi felsefede ontoloji yoluyla sürdürülen travmayı iyileştirmez onu daha da kötüleştirir.

Hiçlik büyüyor.

 

Hegel / Varlık ve düşünce birbirine karşılık gelir.

Bunu göstermek için muazzam miktarda çaba harcadı.

Bu amaçla Kant'ın kullandığı Aristoteles'in geleneksel mantığını önemli ölçüde düzelten yeni bir mantık sistemi kurması gerekiyordu.

…mantıkta dışlanan üçüncü ihtimali reddeden yasayı dönüştüren felsefi bir diyalektik geliştirdi

 

Eğer Platon "ilk Başlangıç çerçevesinde son" ise, Nietzsche de felsefenin sonudur. Son filozoftur.

 

Husserl gerçekten tutarlı bir Kantçıydı

Husserl'in fenomenolojisi aşağıdaki işlemlere dayanmaktadır:

…nesnenin, öznenin ve Tanrı'nın varlığı çerçevenin dışına çıkarılır (fenomenolojik indirgeme ilkesi);

Felsefi dikkati, işleyişinin nesnelerini oluşturduğu biçimde insan bilincinin yapısına yoğunlaştırmak (noemata) entelektüel operasyonlar yoluyla (bilgi),

…bilinç ile gözlenen nesne (bir bakıma bu nesneyi oluşturan) arasındaki ilişkinin temel modeli olarak yönelimsellik kavramının tanıtılması…

 

Heidegger için “fenomen” kavramı özel bir öneme sahiptir.

(aletheia), Heidegger için son derece önemli olan “hakikat”i, O, “hakikat”i yorumluyor— "Alethea" “Gizlenmeme” olarak anılıyor / kelimenin tam anlamıyla "gizlenmeme".

Dasein ve Varoluşları

Nietzsche her şeyi olduğu gibi adlandırıyor ve bundan sonra Tanrı'nın terk ettiği dünya açısından sert ve ayık bir şekilde düşünmemizi talep ediyor.

Husserl, fenomenolojik düşünce yöntemini tanıtıyor.

Dasein / Varlığın yeterli bir yorum olmadan her türlü gerekçelendirmenin önüne geçerek nihilizmin çölüne yerleştirildi.

 

Dasein bir koşulsuz mevcudiyet, açık mevcudiyet, yani belirli bir tür koşulsuz fenomenolojik olgudur.

Heidegger Dasein ve Varlık arasında metafizik benzerlikler ortaya koymakta ısrar etmez.

 

Dasein Heidegger'in felsefesinin ilk, en önemli ve özünde tek aksiyomudur. Onu kavradığımızda, diğer her şeyi de kavrayacağız.

 

Dasein / özü varoluşta bulunur.

 

Ontoloji sistemleştirilmiş nihilizmdir.

Şimdi temel ontoloji nedir? Bu, yeni Başlangıca geçiştir.

Temel-ontoloji, “geleceğin” henüz yaratılmamış felsefesidir

 

“Dünyada Olmak” varoluşsaldır (ve bir kategori değildir)

 

Dasein’ı anlamak için / …klasik ontolojinin özümsediği iki aksiyomu art arda reddetmemiz gerekiyor: "Ben'in" varlığına ve "dünyanın" varlığına ikna olmak.

Modernite metafiziğinde bu aksiyomlar bilinci yok etme tehdidiyle histerik bir önem kazandı. Bu her zaman böyle değildi, ancak kaydedilen "Tanrı'nın ölümü" sonrasında norm haline geldi.

Modernite sırasında ontoloji "Tanrı hipotezini" reddetti ve insandan kendi düşüncesini kanıtlamasını istedi.

 

Heidegger'in felsefesinin / hitap ettiği kişi Modernitenin adamıdır.

 

"birlikte" olmadan hiçbir şey olmaz

 

Dil Dasein’ın varlığıdır

 

Eski felsefede ruh hali, bir filozofa yakışmayan ikincil bir nitelik olarak görülüyordu.

Düşünenlerin kayıtsız, duyarsız, yabancılaşmış olmaları gerekir.

Heidegger bunun sahte ontolojinin bir tezi olduğundan şüphelenir.

 

Eğer eski felsefede duygulanımlar düşünce sürecinin en alt alanı olarak düşünülüyorsa, o zaman yeni Başlangıç, ruh halleri düşünce süreciyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır.

 

Dasein'in Varoluşunun Otantik Olmayan Rejimi

Almanca "sahip olmak" “sahip olunan”, yani “yalnızca kendine ait olan” anlamına gelir. “sahip olmayan” "kendine ait değil", "gerçek dışı", "yabancılaşmış".

 

…özgün olmayan kipteki varoluş / erçek olmayan bir rejimde faaliyet gösteren, varoluş varoluşsallar gündelik olanı yaratır.

Böylece / 'fırlatılmışlık” (fırlatılma) "bozulmaya", "çürümeye" dönüşür

 

Varlığın sesi her zaman sessizdir ama duyma şansı kalmadığından, geveze giderek daha yüksek sesle çalıyor. Hiçbir şey söylememek için her şeyi ifade ediyor gibi görünüyor

İnsanlar sürekli içeriden konuşuyor.

Gerçek olmayanın varoluşsal gevezeliği budur

 

Alman dilinde, merak kelimenin tam anlamıyla "yeniliğe olan açlık" anlamına gelir.

 

Düşünce süreci gerektirir sınırlar görmeye, bir ve aynı şey üzerinde odaklanmış bir tefekküre, böylece bu tefekkür açılabilir Varlık’a

Kişinin dikkatini aynı nesneler üzerinde yoğunlaştırmasını sağlayan geleneksel meditasyon uygulamaları buradan gelir.

İnsan ne kadar az görürse, tanınma ve anlaşılma şansı o kadar artar. Ama gerçek olanda, Dasein da durum böyle değil, tam tersidir.

Amacı anlamın yerine geçen görünüşleri toplamaktır. Gözlem yeteneği ne kadar kapsamlı olursa, gözlemlenen görüntüler de o kadar anlamsız olur.

 

…insan geceleri gözlerini kapatıp baktığında bile durmaz hiçbir şeyde. Merak onu sürekli olarak yeniliğe doğru iter - daha önce "görmediği" şey. Böylece aynı türden saçmalıkların ebedi dönüşü / yeni saçmalıkların "canlandırıcı" akışıyla tamamlanıyor

Televizyon, yarım yamalak, tutarsız bilgi akışını görüntü akışıyla birleştirir. Bu yönüyle televizyon, teknolojinin en büyük örneklerinden biridir.

 

Otantik Dasein

Nedir özgünlük?

En önemli yönü özgün (kendi) varlığının gerçek olma ihtimaline odaklanır

Olmak, Dasein’ın varlığında gizli.

 

Otantik Dasein / Onda varlık hakimdir, O Varlık olarak var olur.

Orijinallik, orijinal olmamaktan, bitmek bilmeyen gevezelikten ve yeniliğin yanı sıra "geleneksel bilgelik"ten uzaklaştığımız yerde bulunur.

 

Kaygı korkunun tam tersidir. Korku, dış dünyayı nesnelerle, iç dünyayı ise boş düşünceler ve kaygılarla doldurmaya neden olur.

 

Ölümün varlığının en yoğun olduğu yerde köklü ve kusursuz bir terör hüküm sürmektedir.

Dasein çeşitli şekillerde terörle çarpışmaktan kaçınır

Ancak ondan saklanmak ancak odaklanmayı reddederek mümkündür.

 

Almanca kelime "Vicdan" aynı anda hem "vicdan" hem de "bilinç" anlamına gelir.

 

“Temiz bir vicdan” yanıltıcıdır. Normalde vicdan bizi kınadığında kendini belli eder. Vicdan sürekli suçluluk duygusudur Dasein deneyimler. Heidegger'in görüşüne göre, Dasein temelde suçlu prensipte.

 

Her özel hatanın düzeltilmesi gerekir. Telafi edilemeyecek tek suçluluk türü, özgün olmayan varoluştan özgün varoluşa geçişteki gecikmedir.

 

Dasein mutlak bir şekilde, her zaman ve önceden suçludur.

 

Zeit Zamanı ve Ufukları

Alman “zamanında” kelimenin tam anlamıyla "bir başlangıcı önceden belirlemek", "harekete geçirmek" (belli ki tek seferlik bir eylem olarak), "meyvenin ortaya çıkmasına neden olmak" ve böylece toplanabilmesi anlamına gelir.

Tanım gereği Rusça "zaman" kelimesinin türevleri benzer anlamlara sahip olamaz

 

Çözüm; Heidegger ve Felsefenin Durumu

Martin Heidegger'in felsefesi, düşünce sürecinde kaçınamayacağımız bir andır. Daha doğrusu bunu yapabilirdik ama bu bizi olumsuz etkilerdi.

Güneş Batıdan doğmaz.

Heidegger'in bir başka Başlangıç'ı Batı halkına hitap edemez. Bu nedenle bize hitap ediyor.

 

Sonsöz

Ne bekliyoruz

Batının sonunun geleceği anı bekliyorduk

 

Sözlük

(Uçurum / varlıkların güvenilir temellerinden mahrum kalması, Dasein’ın bu ontolojik eksikliği fark etmesi)

 

Varlık / yapan şeyin genel adı

 

Ereignis; Er-Eignis / olay-etkinlik

 

Gestell - çerçeve

…

 

İdea / fikir / Platon'un fikirler hakkındaki öğretisi Batı Avrupa'nın kaderini önceden belirledi

 

Greek Kelimeler

Άλήθεια / Aletheia / Gerçek

 

Αύθεντικός / Authentikos / Otantik, kendine ait

 

Γένεσις / Genesis / Köken

 

Δαίμον / Daimon / Tanrı, küçük tanrı

 

Δεινόν / Deinon / Kaygı, korku uyandıran bir şey

 

Δίκη / Dike / Adalet

 

Δόξα / Doxa / Görünüş

 

Εγώ / Ego / Ben

 

Είδος / Eidos / Tip

 

Είναι / Einai / Olmak

 

Έν / Hen / Bir, birleşik

 

Ένέργεια / Energeia / Hareket, Enerji

 

Έον, έοντα / Eon,Eonta / Varlıklar

 

 Έκστάσις / Ekstasis / Kendinden geçme, kendini bırakma

 

Έσχατον / Eschaton / Son

Εύκυκλος σφαίρος / Eukyklos sphairos / Çok yönlü küre

 

Ήθος άνθρώπω δαίμων / Ethos anthropo daimon / Ethod, insan için bir şeytandır

 

Σωή / Zoi / Hayat

 

Θαυμάςειν / Thaumazein / Merak etmek

 

Θεός / Theos / Tanrı

 

Ίδιος / İdios / Kişinin kendine ait, bireysel

 

Κεραυνός / Keraunos / Yıldırım

 

Λέγειν / Legein / Efsane - konuşmak, düşünmek; başlangıçta biçmek

 

Λόγος / Logos / söz, düşünce, konuşma; başlangıçta hasat

 

Νοείν / Noein / Düşünmek, anlamak

 

Νούς / Nous / Düşünce süreci, zihin

 

Όν / On / Şeyler

 

Ούρανάς / Ouranos / Gökyüzü

 

Ούσία / Ousia /  Öz, madde

 

Πάντα / Panta / Varlıkların tümü, her şey

 

Ποιείν / Poiein / Yaratmak, yapmak

 

Ποίησις / Poiesis / Yaratılış

 

Πόλεμος / Polemos / Savaş, muharebe

 

Τέχνη / Techne / Teknik, zanaat, beceri

 

Φαίνεσται / Phainesthai / görünmek

 

Φθορά / Phthora / çürüme, yıkım, ölüm

 

Φυσειν / Physis / Doğa

 

Ψυχή / Psyche / Ruh

 

 

 

Seçilmiş Kaynakça

Anders, Gunther. Uber Heidegger. Munchen: C. H, Beck, 2001

 

Babich, Babette. Prow Phenomenology to Thought, Errancy, and

Desire. Dordrecht: Kluwer Academic Publishers, 1995.

 

Blattner, William. Heidegger’s Being & Time A Reader’s Guide.

London: Continuum Books, 2006.

 

Brogan, Walter. Heidegger and Aristotle: The Twofoldness of

Being. Albany: State University of New York Press, 2005.

 

Cordon, J.M.N. Heidegger o el'final de la filosofta, Madrid:

Fernandez Ciudad, 1993.

 

Historical Dictionary of Heidegger’s Philosophy,

Lanham: Scarecrow Press, 2000

 

Fell, Joseph. “Heidegger's Notion of Two Beginnings” The

Review of Metaphysics 25 (2) (1971): 213 - 237.

 

Martin Heidegger zur Einfiihrung. Hamburg:

Junius, 2007.

 

Fink, Eugen. Alles und Nichts. Den Haag: Nijhoff, 1959.

 

Greisch, Jean, “The Eschatology of Being and the God of Time in Heidegger.” JnierwaO'ona/ Journal of Philosophical Studies 4:1. (1996): 17-42.

 

Gross, Daniel. Heidegger and Rhetoric. Albany: State University

of New York, 2005.

 

GroBmann, Andreas et al. Rudolf Bultmann und Martin Heidegger: Briefwechsel 1925 his 1975. Frankfurt am Main: V. Klostermann, 2009.

 

Jacobs, David, ed. The Pre-Socratics After Heidegger. Albany:

State University of New York Press, 1999.

 

Lehmann, Karl. Vom Ursprung und Sinn der Seinsfrage im Denken Martin Heideggers, Freiburg, 1999.

 

Heidegger: Earth and Sky, Gods and Mortals, Freedom and Death, Hobart: Pyrrho Press, 1999.

 

Moyle, Tristan. Heidegger’s Transcendental Aesthetic An Interpretaton of the Ereignis. Aldershot: Ashgate Pub Co, 2005.

 

Thoma, D. Heidegger-Handbuch. Stuttgart: Metzler, 2003.

…

  

Alexander Dugin - Martin Heidegger The Possibility of Russian Philosophy / Martin Heidegger Rus Felsefesinin Olasılığı

Alexander Dugin - Martin Heidegger The Possibility of Russian Philosophy

 

Martin Heidegger - Rus Felsefesinin Olasılığı

 

Rus felsefesinin hangi yönüne değinirsek değinelim, mutlaka Batı'dan Rusya'ya gelen bir meydan okumaya, bir tepkiye, bir tezi (teori, sistem, okul, ideoloji) kavrama çabasına bir yanıtla karşı karşıya kalacağız. Rus düşünürler orijinal olmaya çabaladıklarında veya kısmen orijinal olduklarında bile, bu özgünlük kendisini Batı felsefesiyle zıtlık, tam da onunla yan yana gelme biçiminde ifade etti.

 

Batı felsefesinin gerçekliği Rus felsefesinin potansiyeliydi. Bu korelasyon temeldir.

 

Politika felsefenin bir sonucudur; bunun tersi doğru değil.

 

Ruslar neredeyse yirminci yüzyılın tamamı boyunca Marksist felsefe tarihini takip ederken, Batı'da Hegelci mirası yeniden düşünecek veya yeni anları hesaba katacak farklı bir tarihsel ve felsefi versiyon ortaya çıktı mı?

 

…yirminci yüzyıl birçok felsefe tarihi yaratmıştır.

Ancak daha yakından incelendiğinde her şeyin toz gibi ufalandığı görülür: Felsefe tarihleri diye bir şey yoktu, tarih felsefeleri vardı

 

Heidegger'e göre Batı'nın tarihi, Batı felsefesinin tarihidir. Yani felsefe, tüm tarihsel sürecin derin içeriğini kendi içinde ifade eder.

. Batı, güneşin “battığı”, uyuduğu, gün batımının olduğu yerdir. Almanca'da "Batı" "Batı" "Akşamın ülkesi." Akşam bir bakıma gündüz döngüsünün eschaton'u ve telos'udur. Günün hangi bölümünde olursak olalım, sabah ya da öğleden sonra, er ya da geç akşamın ufku, Batı, gün batımıyla karşılaşacağız.

 

Heidegger'in felsefi çalışmasının üç aşaması

Daha önce belirtildiği gibi, Heidegger çalışmalarında felsefi döngüsünü erken bir döneme (fenomenolojik çalışmalar ve yazılar) bölmek yaygındır.

(Varlık ve Zaman), Orta dönem (az bilinen, Ereignis hakkında düşünüldüğü gibi ortaya çıkan ve Nietzsche üzerine bir dizi konferansı da içeren), ahşap yollar, ve 1930'ların ders döngüleri, ölümünden sonra koleksiyonlarda birleştirildi Felsefeye katkılar, başlangıçtan itibaren, varlığın tarihi, vb.) ve geç bir dönem (dil felsefesi ve dilin tanımının resmileştirilmesiyle bağlantılı) Dörtlü).

 

Heidegger'in felsefe tarihi şeması

Heidegger'in felsefe tarihini yeniden inşası şematik olarak şu şekilde anlatılabilir.

Sokrates öncesi düşüncede felsefenin doğuşu Anaksimandros, Herakleitos ve Parmenides'ten oluşan büyük üçlüdür. İlk Başlangıç veya harika Başlangıç.

 

Heidegger'e göre, Felsefenin ilk başlangıcı ontolojik problemin çözümü ile karakterize edilir, ne oluyor ve nasıl anlaşılması gerektiği. Bu sorun ilk olarak Herakleitos'un öğretisinde açık bir biçim kazanır. fizik Ve logolar.

Büyük Başlangıçta (Varlık) şu şekilde tasarlandı: "fiz" yani “varoluşun gücü”nün açılması, yükselmesi, açığa çıkmasıdır.

 

Sokrates öncesi ontoloji, varlığı mevcudiyet olarak kutlayarak ve mevcudiyeti mevcudiyet olarak getirerek varlığın diğer yanını, yani varlığı yokluğa, ölüme götüren yanını gözden kaçırıyor.

Hiçlik / Var olanı yok eder. Hiç bir şey varlığın arkasında gizlidir

 

Herakleitos ve Parmenides tüm tarihsel ve felsefi sürecin temel konfigürasyonunu resmileştiriyor. Bu süreç ana paradigma tarafından yapılandırılmıştır: ilerici bir "varlıktan geri çekilme", "varlığın kaybı", "varlığı unutmak."

 

Heidegger'in etimolojik olarak "hasat", "hasat" olarak yorumladığı "logos" öncelikli bir topos haline gelir.

 

Heidegger logosun çalışmasını “techne” prosedüründe ya da daha sonra kendi adını vereceği şekilde tanımlar. "Çerçeve."

 

İlk Başlangıcın Sonu

Heidegger, Platonizmi ve Aristotelesçiliği "İlk Başlangıcın Sonu" olarak adlandırır.

Varlık bundan böyle şu şekilde düşünülecektir: bir varlık, sadece en yüksek varlık veya bir bütün olarak varlıklar.

Felsefe ve felsefe tarihinde Aristoteles, Batı felsefesinin Sokrates öncesi döneminin Sonunun niteliksel anını sabitler.

Aristoteles'in felsefesi tüm erken dönem Yunan felsefesinin hologramıdır. Önceki dönemi özetlemekte ve daha sonraki aşamaların temelini atmaktadır

 

Heidegger'e göre Platon ve Aristoteles, felsefi Başlangıcın tamamlandığı anı işaret eder. Daha sonra Hıristiyanlık ve skolastiklikle ilişkilendirilen ve en geniş anlamıyla “Orta Çağ” olarak adlandırılan orta dönem gelir. Tarihsel ve felsefi açıdan bakıldığında, bu yüzyıllara "Orta" denmesinin nedeni, Antik Çağ felsefesi (ilk Başlangıç felsefesi) ile modernite felsefesi arasında bir ara konumda bulunmalarıdır.

 

Modernlik / Bunu “Sonun Başlangıcı” olarak tanımlıyor

Modernite, ortaçağ skolastik Platonizmini çözer ve logos'un nihilist gücünü serbest bırakır.

Bu sürecin merkezinde özne ve nesneyi ikili kurgulayan Descartes yer alır. Özne logosun, nesne ise fiziğin yerini alır.

Descartes / ben-i epistemoloji alanına yerleştirir ve onu logos'un, aklın bir türevi haline getirir.

Heidegger'e göre bu, teknik tutumun dünyaya ve insana açık bir şekilde hakimiyetinin başlangıcıdır; insan doğa-nesne ilişkisinde teknisyen olur

Felsefenin kendisi giderek daha çok teknik bir meslek, hesaplama ve değerlendirme yöntemlerine indirgenen bir düşünme tekniği haline geliyor.

Heidegger'e göre modernlik Hegel'in felsefesinde sona erer ve Nietzsche onun son akorudur.

 

 

Heidegger'e göre Nietzscheci "üstün insan" ve "güç iradesi" hiçbir şekilde yeni bir düşünme ufkunu değil, yalnızca logos'un nihilist doğasının mutlaklaştırılmasını ve logos'un en yüksek yoğunlaşmasını gösterir.

 

Varlığın bir anlamda yanlış bir phsis ve sadece phsis olarak tanımlanmasıyla başlayan Batı felsefesi, kaderiyle önceden belirlenmiş tarihine (kaderine) girdi

 

Heidegger'e göre Ereignis, başka bir Başlangıç. Ancak bu sadece bir “olay” değil (“olay”, “Ereignis”in birebir tercümesidir) aynı zamanda temel bir felsefi anlama sahip bir “olay”ın, bir “başarı”nın olasılığıdır.

Başka Bir Başlangıç - Sokrates öncesi düşüncede başlamayan Başlangıç budur.

 

Felsefe tarihinin tamamı, Ereignis'in olanağından uzaklaşmaktadır, / varlığın deontolojikleştirilmesinde ve unutulmasında cisimleşmiştir.

 

Heidegger Hölderlin'den şu satırları aktarır: "Tehlikenin olduğu yerde kurtarıcı güç de büyür."

 

Arkeomodernite Hermenötik Elipse

Rus filozofları

Skovoroda, Solovyov, Fedorov, Leontiev, Bulgakov, Berdyaev, Trubetskoy, Frank, Florensky, Shestov, Kojeve, Losev.

Rus filozoflarımız var ama Rus felsefemiz yok.

 

Efesli Herakleitos'un "Doğa Üzerine" - kaybolduğunu biliyoruz,

 

Rus kültürünün ve Rus toplumunun özgüllüğü şu şekilde tanımlanabilir: arkeomodernlik.

Bu özellikle Petrine reformlarını takip eden son üç yüzyıl için geçerlidir. “Arkeomodernite” terimi, sosyal modernleşmenin gerçekleştirilmediği bir durumu tanımlamaktadır.

Arkeomodernitede, modern öğeyle mi yoksa arkaik öğeyle mi karşı karşıya olduğunuzdan asla emin olamazsınız

Böyle bir toplumda prensip sosyal yalan hakimdir - hem elitler hem de kitleler sistematik olarak kendilerine ve başkalarına kendi doğaları hakkında yalan söylerler

 

Arkeomodernitenin merkezi figürü Smerdyakov

Pavel Smerdyakov elbette bir Batılılaşmacıdır ve bu onun Avrupalı olan her şeye olan hayranlığından da anlaşılmaktadır.

 

En önemli şey dejenere olmasıdır.

 

Rusların I. Petro'dan başlayarak yapay modernleşmesi ve batılılaşması, toplumda bir benlik algısının oluşmasına neden oldu.

Rus kültürü 17. yüzyılın sonlarından itibaren arkeo-modernin yoluna girdi

Büyük Petro'nun zamanından bu yana, Rusya arkeomodernitede yaşamaktadır

 

Vladimir Solovyov ve Nikolai Fyodorov, Rus arkeomodernitesinin farklı yönlerini ifade eden iki filozof olarak kabul edilebilir.

 

Sergei Bulgakov ve Pavel Florensky, her ikisi de küçük ilçe din adamlarından gelen derin Rus insanlarıydı.

Bulgakov ve Florensky'nin, öğretmenleri olarak gördükleri Solovyov'un fikirlerini geliştirerek kendilerine bir görev belirlediklerini varsayabiliriz.

Rus Ortodoksluğunu amaç olarak gördüler

Bulgakov, felsefenin ana sorulara gerçek cevaplar veremediğini ve gerçeğin yalnızca kilise dogmasının koynunda aranması gerektiğini kamuoyuna duyurdu.

Ortodoksluğu sofyoloji yoluyla değerlendirdiler

 

Konstantin Leontiev: Bizansçılık

Leontiev, Türklerin imparatorluk kültürünün Rus İmparatorluğu ile benzerliğini ve yakınlığını ortaya koyuyor ve tamamen teorik olarak, kendi sosyal yapısı, kültürü, felsefi geleneği ve dini ilkeleri olan, Batı'nın kaderiyle doğrudan kesişmeyen ve kendi mantığını izleyen bir toplumun var olabileceğini belirtiyor.

Bir süre konsolos olarak görev yaptığı Türkiye İmparatorluğu, Leontiev'e, yüzyıllar boyunca tam gelişmiş ve her açıdan rekabetçi bir toplumsal düzen yaratmanın ve sürdürmenin mümkün olduğunun kanıtı oluyor.

Batı Avrupa kültürel geleneğinden tamamen izole, Eğer bu günümüzde mümkünse ve geçmişte de mümkünse, neden bunu bir model olarak alıp bu temel üzerine inşa etmeyelim?

Ortodoksluğun orijinal kültürel ve geleneksel parametreleriyle restore edilmesi, sosyolojik anlamda özdeşleştirmeyi önerdiği Bizans.

Kilise ve Ortodoks geleneklerinin kamusal yaşamdaki rolünün artırılması

 

Avrasyacıların bakış açısına göre göçebe Büyük Bozkır toplumlarının Rus halkı ve Rus toplumu üzerindeki etkisi daha olumlu Avrupa etkisinden daha fazla.

 

Chaadaev'e göre Rus kültürü "tamamen ithal ve taklittir

 

Vasily Rozanov

Batı'yı ve Avrupa kültürünü tanıyor ve / bunları tamamen ve reddediyor.

…tam bir felsefe yaratmamış olsa da, onun sezgisi, içgörüsü ve vahiyleri Rus felsefesinin mümkün olduğunu kanıtlamaya en yakın, yani bu felsefeye en yakın olanıdır.

 

Batının "metafiziği"ni eşikten bir kenara atar ve kendisine koşulsuz, açık ve mevcut görünen şeye yönelir. Modernitenin metafiziği dünyayı bir mekanizmaya dönüştürmüştür

“Kartezyen iğrençlik: hayvan bir makinedir ve insan düşünen bir ruhtur, cogito ergo sum - bu tipik Katolik ve hatta Hıristiyan pisliği tüm Avrupa medeniyetine nüfuz ediyor.”

 

Dünya genel olarak domuzlardan oluşuyor. Hepsinin doyurulması gerekiyor.

Tüm tanımlar [belirlemeler] bir daralma

 

Bir İle Felsefe Nasıl Yapılır? Çekiç ve Orak

Avrupalılar geleneksel olarak Batı Avrupa kültür çevresini evrensel ve ortak bir şey olarak görüyorlardı

 

Marksizm kendisini Batı Avrupa tarihinin nihai biçimi ve aynı zamanda onun aşılması olarak görüyordu: “tarihin sonu.”

 

Bağlantı ve tutarlılıktan yoksun en iyi fikirler, kısır sanrılar gibi beynimizde felç olur.

"En iyi fikirlerin" "beynimizde felç olması" bir tesadüf değildir: bunu kasıtlı ve bilinçli olarak yapıyoruz; onları felç ediyoruz, sonuçsuz kuruntulara dönüştürüyoruz, panzehir geliştiriyoruz, söndürüyoruz, etkisiz hale getiriyoruz, yok ediyoruz.

 

Batı modernliği, gelişmenin sonucudur.

 

Batı modernitesinin evrensellik iddiaları modernitenin değil, modernliğin özellikleridir.

Batı kültürünün anlamı yalnızca ve yalnızca kendi kökleriyle, kökeniyle olan ilişkisiyle verilmektedir.

 

Batıyı Anlamak Batıyı Aşmak Batıdan Kurtuluş

Heidegger, Batı felsefesinin tarihini Batı'nın kaderiyle özdeşleştirir.

Batı felsefesinin katı bir şekilde sabitlenmiş bir yapısı vardır. Başlangıç (ilk Başlangıç: Anaksimandros, Herakleitos, Parmenides) ve kesin olarak belirlenmiş bir Son (Hegel, Nietzsche). Batı Avrupa metafiziğinin tüm yapısı bunların arasında uzanır.

Yirminci yüzyılda Batı metafiziği, olası tüm gelişim aşamalarını geçtikten sonra, tarihi boyunca kaybettiğini fark etme eşiğine ulaştı. Varlık, bunun tersiyle değiştirildi, Hiçbir şey.

 

Bir olgu olarak dilin kendisi felsefenin merkezinde yer alır; Dilin içeriği düşünme yapılarını ifade eder.

 

Dasein, Batı'da temel bir olgu olarak ve büyük ölçüde Batı felsefesinin ve metafiziğinin doğası üzerine derin bir eleştirel düşünce olarak keşfedilir.

 

…yeni Başlangıç  / Batı'nın inkârıdır.

…

Дугин А.Г. - Обществоведение для граждан Новой России / Alexander Dugin - Sosyal Bilimler, Yeni Rusya Vatandaşları İçin

Alexander Dugin - Yeni Sosyal Bilimler, Rusya Vatandaşları İçin

Ders kitabı olarak hazırlanan bu kitap toplum, halk, medeniyet, tarih, kültür, ekonomi, felsefe gibi sosyal bilimlerin temel konularını içermektedir.

 

Giriş. Toplumla ilgili bilimler ve çalışmalarına temel yaklaşımlar

“Toplum hakkında düşündüğümüzde, bizzat düşüncenin yapısını düşünürüz.”

M. Moss

 

Felsefe: Felsefe toplumu varlıkların bakış açısından inceler. Felsefe, toplumun doğasının, kalıplarının ve temellerinin anlaşılmasıyla ilgili en derin bilgiyi sağlar.

 

Tarih, toplumların ilerleyici gelişimini inceler,

Jeopolitik okulu (F. Ratzel (1844-1904), R. Kjellen (1864-1922), H. Mackinder (1861-1947)),

 

Antropoloji: Evrimci teoriye göre tarih, toplumun tek bir doğrusal ve tek yönlü gelişim akışıdır.

Toplumu incelemenin antropolojik yöntemi, mitlerin, efsanelerin, ritüellerin, günlük davranışların, alışkanlıkların, jestlerin ve hatta üyelerinin önyargılarının yanı sıra en eski sosyal kurumların kapsamlı bir incelemesinden oluşur.

 

Etnoloji, etnik grupların değer sistemlerini, kökenlerini, tarihsel oluşum aşamalarını, dilsel kimliğini, ekonomik yapısını ve dini ve mitolojik görüş sistemlerini açıklar.

 

Sosyoloji, toplumu bağımsız bir nesne olarak incelemeye çalışır ve felsefeyle yakından ilişkilidir.

 

Geniş anlamda kültür, her bir toplumun kimliğinin kolektif bir portresini oluşturan sosyal değerlerin tamamını kapsar.

 

Hukuk öncelikle sosyal ilişkileri inceler.

 

Ekonomi: farklı toplumlarda ekonomik faaliyetlerin sosyal kurumlar, yapılar ve ilişkiler üzerindeki etkisini inceler.

 

1. Bölüm. Uzay-zaman koordinat sisteminde insanlar

(sosyal bilimin teorik ve metodolojik temelleri)

"Uluslar Tanrı'nın düşünceleridir."

 

Bir disiplin olarak sosyal bilim toplumu inceler. Ancak toplum insanlar tarafından yaratılır. Bu yüzden Araştırmanın ana nesnesi insanlardır, ilgi odağı olan ve sosyal bilimlerin merkezi kategorisi olan odur.

 

Zaman boyutu bir halkın tarihini anlatır.

Mekansal boyut, bir halkın bağlantısını, yerleşimini, devletliğini anlatır.

 

Halk, bir etnos temelinde oluşur, ancak etnos başladığında kendisi haline gelir. Tarihsel kaderinin bilincindedir ve varlığını siyasal biçimlerde somutlaştırır. Halk, dünya tarihindeki rolünün bilincine varmış ve bilinçli olarak diğer halklarla bir ilişkiler sistemi inşa eden etnik bir gruptur. Bir halk bir etnik gruptan şu bakımdan farklılık gösterir: rasyonel veya sezgisel tarihsel hedef, eylemsiz biyolojik varoluşun sınırlarının ötesine geçmek, yani belirli bir evrensel misyon.

 

Bütün etnik gruplar tarihsel ve politik olarak kendilerini ifade etme yolunda ilerlemiyor, ve bu nedenle hepsinin bir noktada mutlaka bir halk haline gelmesi gerekmiyor.

 

Rurik'in çağrısı bir halkın doğuşudur. Tarihçi Nestor, "Geçmiş Yılların Hikayesi"nde (12. yüzyıl) Rusların bir halk olarak oluşumunun ilk eylemini şöyle anlatıyor: "Chud, Slovenler, Krivichi ve hepsi Rus'a şöyle dedi: "Toprağımız büyük ve bereketli, ancak içinde düzen yok. Gelin hükümdar olun ve bizi yönetin."

Rusların tarihi, Rurik'in krallığa çağrısının bu sembolik anlatımıyla başlar.

 

İlk Rus prensleri (“Norman teorisine” göre) etnik İskandinavlardı.

Rus komutanların en büyüklerinden biri - Gürcü prensi Bagration (1765-1812). En büyük Rusça şair Puşkin (1799 - 1837) bir Afrikalının soyundan geliyordu.

 

“Rus” kavramı ile Rus vatandaşlığının varlığı arasında hala bir fark var. Tam bir eşitlik yoktur. Milyonlarca insan kendilerini “Rus” olarak tanıyor; şu ya da bu nedenle kendilerini Rusya Federasyonu topraklarının dışında buluyorlar ve Rusya vatandaşlığı alamıyorlar

 

Slav etnik grupları. Büyük Ruslar. Rusya'nın ana etnik grupları Slavlar. Çoğu Rusya'da Büyük Ruslar. 2002'deki son nüfus sayımına göre, toplam nüfusun %79,8'ini oluşturuyorlar

 

Küçük Ruslar ve Belaruslular. Doğu Slavların kardeş ailesi.

Büyük Ruslarla ortak bir kültürel türe aittirler, ağırlıklı olarak Ortodoksluğa inanırlar ve tarihi kökenleri ve uzun yüzyıllar boyunca tek bir devletin parçası olarak yaşamaları nedeniyle Rusya ile bağlantılıdırlar.

Tarihsel ikamet bölgeleri (Ukrayna) nedeniyle sıklıkla "Ukraynalılar" olarak adlandırılan Küçük Ruslar, Rusya'daki üçüncü en büyük etnik gruptur.

 

Rusya'daki en önemli ikinci etnik grup grubu Türkler.

 

Rusya'da Türk nüfusu çok eski zamanlardan beri var ve Slav ve Türk unsurlarının iç içe geçmesi Rus kültürünün karakteristik bir özelliğidir.

 

Rusya'da Finno-Ugric dil grubuna ait çok sayıda etnik grup yaşıyor. Finno-Ugrialılar toplu olarak Rusya nüfusunun yaklaşık %2'sini oluşturuyor.

Finno-Ugric kabileleri, Slavların gelişinden önce kuzey Rusya topraklarında yaşıyorlardı ve bu bölgenin en eski sakinleriydi.

 

Slavlar, Finno-Ugrialılar ve Türkler Rus halkının en eski etnik gruplarını oluşturmaktadır.

 

Devlet öncesi dönemde antik Slav kültürünü önemli ölçüde etkileyen göçebe kuzey İran kabilelerinin (İskitler, Sarmatyalılar ve onların Alanların doğrudan torunları - şimdiki Osetyalılar) rolünü vurgulamakta fayda var

 

Hıristiyanlığın Gregoryen kolunu savunan bir halk olarak Ermeniler her zaman Rusya'ya yönelmişlerdir

 

Rus dili, Rus toplumunun birliğini sağlayan en önemli sosyal, kültürel ve politik faktör olmuştur. Dil, insanların tüm tarihsel deneyimlerini yansıtır ve bu deneyimlerin gelecek nesillere aktarılması dil aracılığıyla sağlanır.

 

İnsan bütünün dışında düşünülemez.

 

Modern Rusya'da en yüksek değer olarak halk

Rus siyasi tarihinin farklı dönemlerinde kamusal yaşamın merkezinde farklı değerler yer alıyordu; saltanat, kilise, halk gibi

 

Halkın siyasi sistemdeki önceliği, merkezi ve egemen yeri 1993 Anayasası'nda ilan edildi.

 

İncil'in Kilise Slavcası çevirisinin dilinde, "halk" yalnızca tekil bir anahtarla, "Tanrı'nın halkı" olarak anılır

 

Eski Ahit'te "halk" terimi yalnızca Tanrı'nın antlaşma yaptığı Yahudiler anlamına geliyordu. “Yeni Ahit”te, İsa Kilisesi'nin çocukları olan tüm Hıristiyanlar “seçilmiş halk” haline gelir.

Vaftizi kabul eden Rus halkı, Ortodoks seçilmiş halkın bir parçası oldu. Ve Ortodoksluğun çekirdeği olan Bizans İmparatorluğu, Türklerin darbeleri karşısında yıkılınca, Ruslar da özgürlüklerinin ve Ortodoksluğa bağlılıklarının farkına vardılar. Şüphesiz seçilmişliğin bir işareti.

 

Rusya'da "siyasi ulus" yoktu. Rus tarihinde tam anlamıyla bir “ulus” hiçbir zaman var olmadı. Dolayısıyla “milliyetçilik” olgusu yoktu.

Rusya tarihinde "siyasi ulus"a uzaktan yakından benzeyen bir şey varsa o da "Sovyet halkı"ydı.

 

Rusya Federasyonu'nda bir Rus "siyasi ulusu" inşa etme projesi felakettir: bir yandan Rusya'nın etnik gruplarının etnik ve kültürel benzersizliğini yok edecek, diğer dini ve dilsel gruplarla çelişkilere yol açacak, diğer yandan tek bir halkın tarihsel misyonunun ölçeğini toprak ve idari sınırlarla yapay olarak sınırlandıracak ve etkimizin kapsamını keskin bir şekilde daraltacaktır.

 

2. Bölüm. Tarihte toplum (“zaman” ekseni)

Sosyal bir olgu olarak tarih

 

Tarih, insanların zaman faktörünün farkındalığıdır. Tarih, doğrudan insanların öz farkındalığıyla ilgili sosyal bir olgudur.

 

Büyük ve sıradan bireylerin eylemleri tarihe yansır

 

Tarihsel sürece ilişkin üç görüş.

•         gerileme olarak tarih - “şimdiki zaman geçmişten daha kötü, gelecek ise bugünden daha kötü”

(geleneksellik, muhafazakarlık),

•         döngüler halinde tarih - “ebedi dönüş” (tarihsel kalıcılık),

•         ilerleme olarak tarih - “şimdiki zaman geçmişten daha iyidir, gelecek ise şimdiki zamandan daha iyidir” (ilerlemecilik, evrimcilik).

 

Muhafazakarlık: düşüş olarak tarih. Tarihsel sürece dair eski toplumlar ve yapıları muhafazakar bakış açısıyla örnek alıyor.

 

Döngüsellik: Bu tarih görüşüne göre Tek doğrusal ilerleme yoktur: Herhangi bir toplum, insan veya medeniyet döngüsel bir prensibe göre gelişir

Her toplumun bir yükselişi, olgunluğu ve gerilemesi vardır.

Teknik ilerleme otomatik olarak ahlaki ilerlemeyi getirmez: İnsanlık, modern çağlarda bile, her zaman olduğu gibi, zalim, mantıksız, bencil ve saf olmaya devam etmektedir.

 

İlerleme: ilerici gelişme olarak tarih. Batı Avrupa'da modern zamanlarda Aydınlanma Çağı (18. yüzyıl) ile birlikte ortaya çıkar

Zamanın akışıyla ilgili olarak "ilerleme" terimi ilk kez İngiliz Francis Bacon (1561-1626) tarafından kullanıldı.

 

Tek bir tarihsel resim olamaz.

 

Toplum ve içeriği

psikologlar / “neoteni", yeni doğmuş bir insanın varoluşunun ilk yılını bir yıl olarak kabul etmeyi öneriyor

 

Dinin en yüksek hakikatleri bile toplumun varlığıyla yakından ilgilidir. İncil'de Mesih şöyle der: “...Nerede iki ya da üç kişi Benim adımla toplansa, ben de onların ortasındayım” (Matta 18:20).

 

Güç ilişkileri toplumun ayrılmaz bir özelliğidir. Toplum her zaman yanında bir karakter ve statü fikrini taşır

Güç faktörü, toplumun yapısını anlamak ve insan ve insanlık tarihini açıklamak için temeldir

 

İnsan doğduğu ilk günden itibaren topluma girerken kendini güç oyunu içinde bulur.

 

Mülkiyet ilişkileri güç ilişkilerinin temelidir. Bu nedenle ekonomiyi politikadan ayırmak imkansızdır.

 

Sosyal bilimlerde üç ana toplum tipini ayırt etmek gelenekseldir: “geleneksel toplum”, “modern toplum” ve “postmodern toplum”.

 

"Geleneksel toplum" hakimiyete dayanmaktadır manevi değerler, dinde, kültte, mitte, ritüelde, yasaklar ve düzenlemeler sisteminde vücut bulmuştur.

Bir halkın oluşması çoğunlukla tek tanrılı bir dinin benimsenmesiyle ilişkilidir.

 

Protestanlık, ismen Hıristiyan olarak kalırken, Katolik kisvesi altında kilise öğretisinin temel özelliklerini reddetti

Protestanlar rahipliğin otoritesini, kilise geleneğini, kutsal törenleri, ritüelleri, ayin uygulamalarını ve Katolikliğin birçok dogmasını reddettiler.

(Modern toplum) geçmişe saygısızlık “Karanlıkların krallığı”na ilişkin olarak gelecekten beklenti, toplumsal ve maddi yaşam koşullarının iyileştirilmesi, aydınlanma, toplumsal yapının rasyonelliğinin artması, rahatlığın artması, bilim ve teknolojinin gelişmesi umudu,

“Modern toplum”, dünyadaki ve toplumdaki kutsal boyutu “önyargılar” ve “kurgu” olarak görmezden geliyor; Doğada ve insan yaşamında artık her şey ruhsuz bir mekanizmanın işleyişi olarak görülüyor

Tanrı ve manevi dünya çevreye sürgün edilir

 

Modernizasyon sömürgeciler tarafından başlatıldı

 

“modern toplum” “geleneksel toplum”un ataletinden tamamen “kurtulunca post-modern toplumdan söz edilmeye başlandı.

 

Postmodern felsefenin ana fikri şudur: Yeni zamanlar “Geleneğin putlarını” tamamen ezmeyi başaramadı ve onları farklı şekilde çağırdı. “Tanrı” soyutlamasının yerine “insan” diye benzer bir soyutlama koymuşlar. “Vahiy”in irrasyonel diktatörlüğü yerine “aklın” rasyonel diktatörlüğü. Dinin ve rahiplerin yerini bilim ve “akademisyenlerin komplosu” alıyor. Güç hiyerarşisinin yerine maddi eşitsizlik (kapitalizm) gelir.

 

“Postmodern toplum” teorisi, Aydınlanma'dan günümüze kadar modernite projesinin uygulanması sırasında ortaya çıkan çelişkilere, tutarsızlıklara ve sorunlara sistematik bir yanıt sağladığı için “modern toplumun” gelişim mantığına mükemmel bir şekilde uymaktadır.

 

“modern” kavramı tam olarak Latince terime karşılık gelir.

“contemporaneus” (İngilizce “çağdaş” kelimesinin geldiği yerden). "Modern" kelimesinin (Latince "modo" - "şu anda" kelimesinden) net bir Rusça karşılığı yoktur ve Batı Avrupa bağlamında, kural olarak ilgisiz "şimdiye" değil, "geleneksel toplum" çağını takip eden belirli bir tarihsel döneme atıfta bulunur.

 

Rusya'nın etnik grupları ve farklı toplum türleri

Kuzey'in küçük etnik gruplarından bahsediyoruz - Dolganlar, Itelmenler, Koryaklar, Nenetsler, Nivkhler, Teleutlar, Çukçiler, Evenkler, Eskimolar, Yukaghirler ve diğerleri.

 

Bolşevik ulusal politikası / birleşik bir sosyalist toplum yaratmak amacıyla / Küçük etnik grupların geleneksel ritüelleri ve inançları, kültleri ve mitleri, el sanatları ve avlanma ve çiftçilik yöntemleri acımasızca yok edildi.

 

Alkol, Kuzey'deki etnik grupların birçok temsilcisi için şaman ritüellerinin karakteristik özelliği olan kendinden geçmiş durumların basitleştirilmiş bir vekili olarak hizmet etti

 

Kuzeydeki küçük etnik gruplardan oluşan geleneksel toplum, muazzam kültürel ve tarihi değeri temsil ediyor ve devletin gözetimi ve korunmasını gerektiriyor.

 

Rusya'nın en büyük iki Türk halkı olan Tatarlar ve Başkurtlar, "modern toplumun" daha fazla unsuruna sahiptir. Bu etnik grupların temsilcileri tüm Rusya federal yapılarına en çok entegre olanlardır ve "modern toplum" parametrelerine diğerlerinden daha kolay uyum sağlarlar.

 

Postmodernizm şunlara dayanmaktadır:

•         kozmopolitizm ("barışın vatandaşı" kavramı),

•         Küreselcilik (devletlerin, kültürlerin ve dinlerin kimliğinin inkar edilmesi),

•         bireycilik (“birey her şeyin ölçüsüdür”),

•         narsisizm (“zevk arayışı”),

•         ağ ilkesi ve

•         sanallık (“nerede olursanız olun veya ne yapıyor olursanız olun ağa bağlı olmak önemlidir”).

 

Tarihte Rusya coğrafi olarak istikrarlı bir şekilde büyüyor

 

3. Bölüm. Kültürler, Medeniyetler ve Jeopolitik (“Uzay” Ekseni)

Medeniyet analizinin temel kavramları

Spengler'e göre "medeniyet", "kültür"ün soğumasının bir ürünüdür.

Spengler, Batı Avrupa uygarlığının sonunun geldiğine inanıyordu ve bu uygarlığın teknik, materyalist ve pragmatik önyargıları onun yakın ölümünün işaretiydi. Spengler geleceği Doğu'da gördü.

 

Teknoloji hem çevrenin yapısı hakkında bilgi edinmenin hem de onu değiştirmenin ve fethetmenin bir yoludur.

 

Batı medeniyeti. Kökenini Antik Yunan ve Roma'dan alan Batı medeniyeti, insan bireyselliğine kademeli olarak en yüksek anlamın ve en yüksek değerin verilmesi. Batı medeniyetinde insan şeylerin ölçüsü

Bu yaklaşımın unsurları Antik Çağ'da zaten bulunmaktadır ve Aydınlanma'dan başlayarak modern Batı Avrupa'da da bulunmaktadır.

 

Tarihsel açıdan bakıldığında, Rusya, Bizans Doğu Hristiyan medeniyetinin halefidir

“Rus medeniyetinin” Bizanslılığı onun en önemli özelliklerinden biridir.

 

Jeopolitik yöntemin temelleri

“Jeopolitik, coğrafi bir organizma olarak Devletin yerinin bilimidir.»

R. Challen

 

Jeopolitik, medeniyetlerin karşılaştırmalı incelenmesine neredeyse matematiksel kesinlik ve sistematiklik kazandırmaya çalışan bir disiplindir. Siyasi ve tarihi olayların coğrafi mekanla bağlantısını araştırıyor.

 

Geniş alan. Jeopolitik “geniş alan” faktörüne dayanmaktadır.

“Geniş alan” kavramı, medeniyetin coğrafi yönünü öncelikli bir kriter olarak öne çıkarmaya hizmet ediyor.

 

Jeopolitik klasikleri. Jeopolitiğin temel ilkeleri, terimi tanıtan İsveçli Rudolf Kjellen, İngiliz Halford Mackinder ve Nicholas Speakman (1893-1943), Alman Friedrich Ratzel, Carl Schmitt ve Karl Haushofer (Hitler rejimiyle işbirliği yaparak bu disiplini ciddi şekilde gözden düşüren), Fransız Vidal de la Blache tarafından geliştirildi. (1845-1918) ve diğerleri. Rusya'da jeopolitik yöntemler Avrasya filozofları (P. Savitsky) tarafından kullanıldı.

 

Mekânın kalitesi, bu mekânda yaratılan medeniyetin yapısını belirler.

Jeopolitik yöntem, tüm medeniyetlerin iki temel türe ayrıldığı temel fikrine dayanmaktadır: Kara medeniyeti ve Deniz medeniyeti üzerine.

 

Rusya toprakları / birkaç ayrı bölgeye ayrılmıştır:

•         Orta Rusya Yaylası (çoğunlukla Orman),

•         bozkır bölgeleri (Kuzey Kafkasya dağları dahil),

•         Volga bölgesi,

•         Urallar ve Sibirya.

 

Varanglılar öncelikle savaşçı ve soyguncuydu ve aynı zamanda nehir ticaretiyle de uğraşıyorlardı. Hep birlikte Doğu Slavlar, Ugrialılar ve Varegler oluştu

 

Gumilyov'un çalışmaları, göçebe halkların tam tersine, aktif olarak yaratıldı

 

Orman ve Bozkırın Diyalektiği / Rusya

 

Kiev'in eski sakinlerinin Hazar Kağanlığı'nın kolları olduğu ortaya çıktı.

 

Rus uygarlığının özellikleri

•         anlamlı mesihçilik (gerçeğin uğruna olmak üzere),

•         değer bütünlük (conciliar, ulusal, kamu, devlet),

•         prensip adalet (gerçek)

•         muhafazakarlık (vakıflara bağlılık, gelenekler, efsaneler, “Tanrı taşıyan babalara” hürmet)

•         kurban etmek,

•         tefekkür / maneviyat,

•         devlet olma (bir değer olarak durum).

 

Rusya, tarihi boyunca Avrasya kıtası üzerindeki nüfuzunu genişletmiş ve giderek kontrolünü genişletmiştir.

 

Jeopolitik egemenlik, bir “geniş alan”ın (kıtanın) başka bir “geniş alan” ile çarpışması karşısında bağımsızlığının ve özgürlüğünün korunmasıdır.

 

Rusya'nın batıya ve güneye doğru hareketini önlemek için Rusya çevresinde bir "kordon sanitaire" inşa etmedeki başarı veya başarısızlık, Büyük Oyunun ana göreviydi.

 

Rusya'nın medeniyet jeopolitik kutbu olarak hareket etmesi için gereken asgari "geniş alan" BDT bölgesidir.

 

4. Bölüm. Devlet, hukuk ve siyasi sistem

Devlet halk tarafından üretilir.

Tarihte varlığını fark eden halk, dış tehditlerden korunmak için bir araç geliştirmiş ve kendi milli düşüncesini sabit bir siyasi ve hukuki sistem içerisinde resmileştirmiştir.

Devlet, halkın kendi tarihini yaratma kararlılığıdır.

 

Siyaset bilimi, mekanla ilişkilerinde üç tür durumu tanımlar: şehir devletleri, bölge devletleri ve kıta devletleri.

Şehir devletleri her zaman siyasi sistemler için ideal bir model olarak alınmıştır

 

Devletlerin kökenine ilişkin potamik (Yunanca “potamos” - “nehir”) teorisi (K. Wettfogel, R. Hennig, L. Kerholz) şunu belirtir: Eyalet bölgeleri, büyük nehirlerin yollarının radyal olduğu ve kesiştiği yerlerde ortaya çıkar. Ana nehirler birbirleriyle paralel akıyorsa devletin gelişimi önemli bir gecikmeyle gerçekleşir.

 

Fransa, ışınsal nehirleriyle hızla devlet niteliği kazanırken, nehirlerin birbirine paralel aktığı Almanya bu süreçte birkaç yüzyıl geride kalmaktadır.

 

Hidrolik topluluklar / Devletlerin kökeninde su kaynaklarının insanlar tarafından akılcı bir şekilde kullanılmasının yattığını savunan Wittfogel'e göre, bir su temin sistemi ne kadar karmaşıksa (nehirler, göller, yapay sulama sistemleri, kuyular, kaynaklar vb. dahil), siyasi gücün merkezileşmesi de o kadar büyük olur.

 

Zorbalık / devlet mekanizmasını kendi kişisel amaçları için kullanmaya başlayan bir kişiye geçtiği siyasal sistem

…diktatörlük, en yüksek siyasi gücün bir birey tarafından gasp edilmesini içermeyen bir siyasi hükümet biçimidir.

 

Ulus oluşumu süreci, bir halkın, bir etnik grubun, bir dini topluluğun bağımsız olarak ortadan kaldırılmasını gerektirir.

 

Hukukun ana kategorileri: tarih ve modernite

…yasallık/meşruluk. Her iki terim de Latince “lex” kökünden türetilmiştir

Bir eylem, mevcut mevzuatın resmi kriterlerini karşılıyorsa ve kanunda açıkça tanımlanan bir durum kapsamına giriyorsa "yasal"dır.

"Meşruiyet" kategori daha karmaşıktır. Bununla kastedilen Belirli bir toplumda kabul edilen değerlere, geleneklere ve tarihsel ihtiyaçlara dayalı olarak devlet gücünün, herhangi bir sosyal kurumun, statünün, otoritenin, eylemin halk tarafından onaylanması.

 

…klasik Roma hukukunda iki tür hukuk bir arada mevcuttu: “jus Civile” (“medeni hukuk”) ve “jus gentium” (“halkların hukuku” - temsilcileri temsil edilmeyen halklar anlamına gelir).

Bu yasaya göre, "vatandaş olmayanların" hiçbir hakkı yoktu

MÖ 3. yüzyılın ortalarında ortaya çıkan “Jus gentium”, Roma vatandaşları ile Roma vatandaşı olmayanlar arasında ortaya çıkan hukuki durumları anlatıyordu. Roma hukukunun bu kısmı, giderek daha fazla farklı halk ve kültürün Roma'nın kontrolü altına girmeye başlamasıyla, yani aslında imparatorluk döneminde gelişmeye başladı.

 

Modern Avrupa ulus-devletlerinin hukuk sistemleri “vatandaşlık” ve “özel mülkiyet” temel ilkelerinden doğmuştur.

 

Anayasa, hukukun üstünlüğünün resmi temeli, temel yasasıdır.

Anayasanın olduğu yerde, en azından teoride, hukukun üstünlüğüne göre yönetilen bir devlet vardır.

 

Hukuk devletinin temeli kuvvetler ayrılığıdır.

 

İslam'da ahlak ve hukuk kesinlikle aynıdır.

 

Siyaset biliminin temel kavramları

“dost-düşman” ayrımı yapılmadan siyaset olmaz,

Siyasette bir “dost” bir noktada “düşman”a, bir “düşman” da bir “dost”a dönüşebilir.

 

Carl Schmitt'e göre: “Halkın artık siyaset alanında kendini gösterme gücü ve iradesi olmadığı için siyaset dünyadan kaybolmaz; zayıflamış bir halk dünyadan kaybolur.”

Geleneksel bir toplumda siyaset teolojinin veya mitin devamıdır.

 

Muhafazakarlık siyasi bir ideoloji değil, bir dünya görüşü duruşudur. Muhafazakarlık şu önermeye dayanan bir politik teoridir: geçmiş gelecekten daha mükemmeldir ve asıl siyasi görev toplum ve devlet tarihinin önceki aşamalarında var olan gelenekler, yaşam biçimleri ve yapıları korumak.

 

Temelini oluşturan siyasal ideoloji olmadan siyaset olmaz.

Realpolitik. Siyasi ideolojinin aksine “gerçek politika” olarak adlandırılıyor

 

Ludwig Gumplowicz (1838-1909) / teorisine göre tüm tarihsel toplumlar yabancı seçkinlerin yerli kitlelerle birleşimi. Seçkinler, bir etnik grubun yaşadığı bölgeye gelip onu boyunduruk altına alan fatihlerden ve onların soyundan gelenlerden oluşur.

 

Rus devleti ve onun siyasi ve hukuki biçimleri

Horde kanunu / Moğol fetihleri döneminde Rus, Cengiz Han'ın imparatorluğunun bir parçası oldu ve burada sırdaşı Cengiz Han'ın bizzat dikte ettiği bir dizi kural olan “Yasy” kanunu yürürlükteydi. “Yasy”nin hukuk alanındaki 2 asırlık varlığı, Rus hukuk bilincinde ciddi bir iz bırakmış ve Muskovit Ruslarının devlet hukukunun en önemli kaynaklarından biri haline gelmiştir.

 

Rus prensleri Moğollara haraç ödediler, ancak aynı zamanda onlardan bir imparatorluğu yönetme deneyimini, katı idari merkeziyetçiliği ve askeri göçebe hiyerarşisinin etiğini, temel değerleriyle - lidere sorgusuz sualsiz itaat, kişisel yaşamın çileciliği, hareketlilik, sadakat ve bağlılık, hızlı seferberliğe hazır olma, iletişimin verimliliği - benimsediler.

 

5. Bölüm. Ekonomi ve Toplum

Klasik iktisat teorisinin temelleri İngiliz bilim adamları - William Petty (1623-1687), Adam Smith (1723-1790), David Ricardo (1772-1823) tarafından atılmıştır.

 

Adam Smith'in ekonomik teorisi, insanın itici gücünün insan olduğu fikrine dayanmaktadır. …bencillik ve kâr hırsı, insanın en doğal özellikleri.

İnsan sürekli olarak komşularının yardımına ihtiyaç duyar

Eğer onların bencilliğine başvurursa ve onlara, onlardan istediklerini yapmanın kendi çıkarlarına olduğunu gösterebilirse amacına ulaşma olasılığı daha yüksektir.

Smith fiyat teorisini geliştirdi. Fiyat, bir kişinin belirli bir ürünün üretimi için harcadığı emek miktarına dayanmaktadır. Buna " diyordoğal fiyat." Ancak bir şey piyasa unsurlarına girdiğinde “doğal fiyat”ın üstünde veya altında satılır, bu da fiyat artışına neden olur. "piyasa fiyatı".

Ekonomik bir sistem olarak kapitalizm, Adam Smith'in belirlediği ilkelere dayanmaktadır

 

Anarşist Proudhon "özel mülkiyetin hırsızlık olduğuna" inanıyordu ve Marx ve Engels daha da ileri giderek Adam Smith'in eleştirel olarak yeniden düşünülmüş ekonomi politiğine dayanarak, daha sonra "Marksizm" adını alacak olan kendi ekonomik teorilerini yarattılar.

 

John Maynard Keynes / 1930'lu yıllarda / “Büyük Buhran” / Bu süreçleri analiz eden Keynes, serbest rekabet mekanizmasının üretici güçlerle baş edemediği sonucuna vardı ve piyasanın kendi kendini düzenleme gücüne olan inancını terk etti.

"Keynesçilik":

•         ekonomik hayata aktif hükümet müdahalesi,

•         Ekonomik süreçlerin analizine makroekonomik yaklaşım,

•         efektif talep teorisi ve bayındırlık işleri,

•         tüketimin psikolojik kanunu,

•         Enflasyonun ekonomik kalkınma açısından olumlu rolü,

•         önemli yatırımlar vb.

 

Keynes, doğrudan taleple ilişkili olan nüfusun gelir düzeyinin her zaman mal ve hizmet arzına ve bunların fiyatlarındaki artışa ayak uyduramadığını savundu. Ortaya çıkan dengesizlik (arz ve talep arasında ikincisi lehine) otomatik olarak bir tür denge durumuna geçişe (Adam Smith gibi) yol açmaz, ancak kaçınılmaz olarak bir dizi olumsuz eğilimin (işsizlik, aşırı üretim krizleri, tüm endüstrilerdeki durgunluk, enflasyon vb.) eşlik etmesi kaçınılmazdır.

 

Schumpeter, herhangi bir ekonomik sistemin temel sorununun dengeyi sağlamak ve sürdürmek olduğuna inanıyordu.

Schumpeter şu sonuca vardı: sermaye dinamik Bir gelir akışı olarak banka faizi yalnızca ekonominin büyümesi ve gelişmesiyle birlikte ortaya çıktığından, inovasyon süreciyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılı bir kategori. Statik bir durumda veya döngüsel bir akışta, ürünün tamamı ücretlere ve kiraya gider ve herhangi bir faiz ortaya çıkmaz. Faiz satın almak için ödenen fiyattır yeni üretici güçler, yenilikler getirildiğinde ortaya çıkan karlardan kaynaklanır.

 

Silvio Gesell: “bedava para” teorisi.

Gayrimenkul bakıma muhtaçtır, yıpranmaya uğrar, yaşlanır, yıpranır, varlığını sürdürebilmek için emek ve mali yatırım gerektirir. Buna karşılık para ve onun varlığı tam tersi bir mantık izler.

Bir metada yer alan sermayenin başlangıç değerinin korunması için ek bir üretim süreci gerekir. Parada ise durum tam tersidir: Para-sermaye -normal durumda- kendi içinde değer kaybetmez, fakat büyür.

Bu olumsuz süreci durdurmak için Gesell şunu öneriyor: Finansal sermayeyi “fiziksel sermaye” ile eşit bir zemine oturtmak. Bu, “bedava paranın” (Almanca'da “Freigeld”) getirilmesini içerir.

Gesell'in genel prensibi: Ekonominin reel sektöründeki gerçek mallara ve nesnelere yatırılmayan para, bu ekonominin gelişmesine katkıda bulunmamakla kalmaz, onu yok eder.

 

Ekonomik teori türleri

Üç tür ekonomi: sanayi öncesi, endüstriyel ve sanayi sonrası.

 

Sanayi öncesi ekonomi. Geleneksel topluma uygundur tarımsal (veya sanayi öncesi) ekonomi.

Endüstriyel ekonomi. Endüstriyel ekonomi modern zamanlarda ortaya çıkar ve “modern toplum”a karşılık gelir.

 

Sanayi sonrası ekonomi / Postmodern ekonomi, Batı ülkelerinde kapitalist sistemin gelişiminin zirvesine ulaştığı 60'lı yıllarda şekillenmeye başladı.

 

Modernleşme endüstriyel üretimde yer alan insan sayısını arttırmak için zorunlu olarak nüfusun büyük kitlelerinin köyden şehre yerinden edilmesini gerektirir

 

Weber, burjuva tipi "ekonomik insan"ı şu şekilde düşünmeyi önerdi: Dini ve kültürel bir olgu.

Protestan ahlakı buna dayanıyordu

Bireycilik ve rasyonel seçim Protestan psikolojisinin temelidir. Weber'e göre kapitalist ekonominin temelinde de bu aynı ikili vardır ve ilk ekonomik teorilerin Protestanlığın yaygınlaştığı İngiltere'de ortaya çıkması tesadüf değildir.

 

…yolluklu bir pulluk, sürgülü bir pulluk, demir paylı bir pulluk - kesme ve nadasa bırakmadan iki ve üç tarlalı tarım sistemine geçişi mümkün kıldı. Sonuç olarak, orijinal klan topluluğu yerini, küçük ailenin ayrılmaz bir parçası haline geldiği komşu veya kırsal topluluğa bıraktı. İki veya üç haneden (bazen daha fazla) oluşan komşu topluluğun üyeleri, ortak ekonomik çıkarlar ve topraklarının korunmasına yönelik kaygılarla birbirine bağlıydı.

Zanaat üretimi, zanaat ve ticaret merkezleri olan şehirlerin ortaya çıkmasının ön koşullarını yarattı.

 

Rus ekonomi tarihinin en önemli özelliği köylülerin köleleştirilmesinin parçalanma döneminde değil, yaratılış döneminde gerçekleşmesidir.

Köylüler, toprak sahiplerinin sınıf çıkarlarına göre değil, devletin gerekliliğine dayanarak özgür veya yarı özgür bir devletten serfliğe aktarılıyor.

 

Rus halkının "ideal" ekonomik modeli, devletin bakımı için haraç ödemesiyle birlikte köylülerin özgür toprak kullanımında somutlaşmıştır

 

Büyük Petro'nun reformları

Rusya ortamında kendisine Avrupa'yı hatırlatan şeyleri arıyor - imalat, aktif tüccarlar, yeni bölgelerin öncüleri, girişimci ruh vb.

 

Sosyalizmde köylülüğü proletaryaya dönüştürme politikası izlendiğinden, köylü ekonomisinin ve yaşamının bin yıllık yapıları bozuldu ve kırsal kesimde yaşayan büyük kitleler şehirlere ve "yüzyılın inşaat alanlarına" akın etti.

1990'ların ekonomik reformları Rus ekonomisini son derece zor koşullara soktu

 

Rusya'nın bu kadar büyük bir enerji kaynağına sahip olması onu otomatik olarak etkili dünya güçleri kategorisine sokar

 

Rusya’nın / “enerji süper gücü” olarak öz farkındalığa geçişi Vladimir Putin'in başkanlığı sırasında gerçekleşti.

 

Kırsal emek manevi bir ekonomidir, halk ekonomisi felsefesidir.

 

…modern Rusya koşullarında sanayileşme öncelikle savunma niteliğindedir.

 

Ekonomik küreselleşme ve “yeni ekonominin” yayılması açıkça devletlerin ve ulusal ekonomilerin egemenliklerinin kaybolmasına yol açmaktadır.

 

6. Bölüm. Egemenlik: silahlı kuvvetler, istihbarat servisleri, güvenlik

"Savaş her şeyin babasıdır."

Herakleitos

 

Carl Clausewitz'i (1780-1831), savaşın şu tanımına yöneltti: "Savaş siyasetin başka araçlarla sürdürülmesidir"

 

Müminlerin yolu sürekli bir savaşa benzetilmektedir.

 

Sun Tzu, zafere ulaşmanın bugüne kadar geçerliliğini kaybetmemiş beş yolunu tanımlıyor:

“Ne zaman savaşacağını ve ne zaman savaşmayacağını bilen, galip gelecektir.

Büyük ve küçük kuvvetlerin nasıl kullanılacağını anlayan galip gelecektir.

Üstü de altı da aynı arzuyla yanan kazanır.

Tamamen hazırlıklı olarak hazırlıksızları bekleyen galip gelecektir.

Komutanı yetenekli olan ve hükümdar ona müdahale etmeyen kazanır.

Bunlar zaferi bilmenin beş yoludur.

 

Herhangi bir savaşın sonucu güç faktörü tarafından belirlenir.

 

ABD'nin saldırgan politikalarından korumanın tek yolu nükleer silahlara sahip olmaktır.

 

Savaşın temel stratejik hedefi düşman topraklarını ele geçirmek ve kendi topraklarımızı korumaktı.

 

Savaşçılar devletin yaratıcılarıdır.

 

Rusya'nın askeri tarihi

Rus devletinin başlangıcı genellikle Prens Rurik'in tahta çağrıldığı andan itibaren sayılır.

…askerlik sadece bir meslek değil aynı zamanda kamu hizmetinin en yüksek biçimi,

…halk orduyu beslemeye ve giydirmeye, bakımını yapmaya ve orduyu - halkı korumaya, devleti inşa etmeye ve güçlendirmeye söz verdi.

Rusya'da “prens” veya “boyar” olmak neredeyse askeri lider olmakla aynı şeydi.

Rusya her zaman savaş halindeydi. Devletin egemenliğine meydan okuyan iç ve dış güçler her zaman olmuştur.

Boyarlar ve soylular. Kiev Rus'ta ordunun temeli prens kadrosuydu.

Bütün tarihimiz savaşların tarihidir.

…barış dönemleri, yeni savaşlar için yalnızca kısa bir molaydı.

Rus prensleri defalarca Bizans'a karşı seferlere çıktı ve Konstantinopolis'i kuşattı.

 

Rus birlikleri ilk kez Kalka Nehri'nde (1223) Moğollarla karşılaştı. Ruslar bu savaşta Moğol birliklerine yenildi.

1237 yılında Cengiz Han'ın torunu Batu Volga Bulgarlarını yendi ve Doğu'dan Rusya'yı, Vladimir Prensliği'ni işgal etti.  

Volga Bulgarlarını yendi ve Doğu'dan Rusya'yı, Vladimir Prensliği'ni işgal etti.

1240'ta Rusya'nın hem doğu hem de batı kısımları Moğol egemenliği altına girdi.

Kalka yenilgisi, Rus şehirlerinin Batu tarafından yıkılması ve yıkılması askeri ve siyasi tarihimizin en önemli tarihi dönüm noktalarıdır. Bunlar kimliğimizin ayrılmaz bir parçasıdır: gelecekte bu yenilgilerin dehşeti, utancı ve acısı Rusya'nın askeri ve devlet inşası için en önemli motivasyon haline gelecektir.

İşgal altındaki Ruslar tarihi bir karar alır: Moğol kontrolünün meşruluğunu kabul ediyorlar ve Moğollara güvenerek Batı'dan gelen tehdidi püskürtüyorlar. Ruslar bu dönemde Cermen Tarikatı, İsveçliler ve Litvanyalılar tarafından tehdit ediliyor.

Yeni Rus jeostratejisi Prens Alexander Nevsky'nin faaliyetlerinde açıkça somutlaştı, kanonlaştı.

O dönemin Rusya'sının bir diğer önemli siyasi figürü Prens Daniel Romanovich Galitsky (1201-1264) farklı bir yol izledi. Onun yönelimi şuydu: Moğollara karşı batılı krallıklarla ittifak. Yardım için Papa'ya döndü ve Katolikliği Ruslar arasında yayma sözü verdi. Daniel, 1253'te Drogichin şehrinde Katolik geleneğine göre kral olarak taç giydi.

Moğollarla askeri çatışmalar sürdürülebilir sonuçlar üretmiyor

Bunun yerine Katolik Avrupa'ya yönelen Litvanya-Rus devleti güçleniyor.

Alexander Nevsky ile başlayan strateji sonuç verdi. Moskova, Doğu Rus'un diğer merkezleri arasındaki konumunu güçlendiriyor

Kulikovo Sahası Savaşı 8 Eylül 1380

Moskova prensleriyle Altın Orda liderleri arasındaki savaşı Ruslar kazandı.

 

Moğol ordusunun yapısı Rus ordusunu büyük ölçüde etkiledi.

Ruslar Bozkırın unsurlarını Doğu'dan öğrendiler

 

1552’de Kazan Hanlığı'nın ilhakıyla Ruslar Volga'nın kontrolünü ele geçirdi

Korkunç İvan, Kazan'ı aldıktan sonra Astrahan'ı fetheder (1556), Rusya'nın en önemli ulaşım ve stratejik arteri olan Volga havzasının tamamı kontrol altına alınır. Artık Ruslar, Uralları ve Batı Sibirya'yı keşfederek Doğu'ya özgürce hareket ediyor.

 

1613'te Romanov hanedanının ilk temsilcisi Mikhail Fedorovich Romanov krallığa seçildi.

 

“Kazaklar” ismi muhtemelen İran'daki “kas” - “paramiliter klan” terimine dayanmaktadır (buradan “Çerkesler” etnik grubunun adı - İran “koro” - “dört” ve “kas” - “paramiliter klan” dan). Modern Kazakistan'da yaşayan göçebe Türk halkı (Sarmatyalılar, Kıpçaklar ve Moğolların torunları) "Kazaklara" (aynı kök "kas") denmeye başlanması anlamlıdır.

Kazaklar Rusya'nın sınırlarının korunmasında büyük rol oynadılar.

Rus devletinde ilk askeri tüzük “Köy koruculuğu hizmetine ilişkin Boyar cümlesi” 1571 yılında geliştirildi.

 

Büyük Petro / bir dizi Rus-Türk savaşını başlatır. Donanma kurmaya karar verir.

1702-1703'te Rus ordusu, Neva'nın ağzı üzerinde kontrol kurmayı başardı; burada St. Petersburg'u kurdu.

 

1811'de Kutuzov (1745-1813), o dönemde Türkiye'ye karşı askeri operasyonlar yürüten Moldavya ordusunun başkomutanı olarak atandı. 1811 Rushchuk Muharebesi'nde (60 bin Türk'e karşı 15 bin Rus askeri) Kutuzov, Türk ordusunun yenilgisinin başlangıcı olan düşmanı ezici bir yenilgiye uğrattı.

Kutuzov'un usta stratejisi ve taktikleri sayesinde Napolyon'un yenilmez olduğu düşünülen devasa ordusu yok edildi.

 

Kırım Savaşı

Rusya'nın askeri gücü Avrupalı güçleri korkutacak kadar artıyor.

19. yüzyılın dünya imparatorluklarının, Rusya'yı o anda her zamankinden daha yakın olduğu dünya üstünlüğünden mahrum bırakmaya yönelik konsolide bir stratejik çabasıydı

27 Ağustos 1855'te Sevastopol tamamen yok edildi / Rus ordusu geri çekildi.

 

Birinci Dünya Savaşı 1568 gün sürdü.

…dünya toplam nüfusunun yaklaşık yüzde 70'ini oluşturan 38 ülke savaşa katıldı.

Birinci Dünya Savaşı sırasında Rusya askeri bir yenilgiye uğramadı, ancak siyasi sistem kökten değişti

 

Sovyet Ordusunun bir başka özelliği de, herhangi bir askerin hizmetteki kişisel liyakatine dayalı olarak tam terfi özgürlüğü idi.

 

Hitler'in SSCB'ye saldırısı

Batılı güçler Atlantikçi jeopolitik doğrultusunda hareket ederek, aslında Hitler'i doğuya doğru genişlemeye itmiş ve kıtadaki iki ana rakibini (faşist Almanya ve komünist Rusya) kanlı bir savaşta zayıflatmayı ummuştur. Bu, “Münih Anlaşması” (Müttefikler tarafından Çekoslovakya'nın Hitler'e teslim edilmesi), “Hayalet Savaş” olayları (Hitler'in Polonya'yı işgalinden sonra Müttefiklerin eylemsizliği), R. Hess'in (1894-1987) II. Dünya Savaşı arifesinde (Müttefiklerin Hitler ile SSCB'nin işgali hakkında gizli görüşmelerinin arkasında yer alan) İngiltere'ye kaçış hikâyesi vb. ile ikna edici bir şekilde kanıtlanmıştır.

 

1944 Haziran ayında Kızıl Ordu'nun Atlantik Okyanusu'na ulaşması ihtimalinden korkan müttefikler (ABD ve Büyük Britanya), nihayet 2. cepheyi açtılar

 

İkinci Dünya Savaşı sonucunda Sovyet devletinin gücü önceki dönemlerin tüm başarılarını aştı.

 

Sovyet özel hizmetlerinin operasyonları

İngiliz ajanı S. Reilly'yi (1874-1925)

L. Troçki'nin Latin Amerika'da tasfiyesi

“Enomorz" (Amerikan atom sırlarının elde edilmesi)

 

Ülkenin kaderi güvenlik görevlilerinin kaderidir.

 

Tek kutuplu dünya Rusya'ya yönelik ana tehdittir.

 

7. Bölüm. Din, kutsallık, mit

Din, insan ve insan toplumunun Kökenle ilişkisinin kurumsallaşmış bir biçimidir.

Din, insanı ve toplumu Birinci Prensip'e inanmaya ve bu inancın temelinde inşa etmeye davet eder.

 

“religio” (“bağlıyorum”) ve özellikle vurgulanması amaçlanmaktadır. / bağlantı

 

din bilimi (Yunanca “ekklesia”) - “kilise”,

 

Farklı dinler farklı alanlara vurgu yapar. Hıristiyanlık soteriolojiyi (kurtuluşu) ilk sıraya koyar, Yahudilik - kutsal tarih, Hinduizm - kozmogoni, Zerdüştlük - eskatoloji vb.

 

Kutsallık (Latince "sakrum", "kutsallaşma", "kutsallık" kelimelerinden gelir)

 

Bütün dinler insan yaşamının dünyevi varoluşla sona ermediğini iddia ettiğinden ritüeller önemli bir rol oynamaktadır.

 

Geleneksel toplumda din baskın bir konuma sahipti.

 

Doğal dinlerde” Tanrı dünyayla bütünleşmiştir ve kendi niteliklerini dünyaya aktarır

Vahiy dinlerinde zaman, yaratılmış dünyanın ayrılmaz ve devredilemez bir mülkü haline gelir ve zamanın dışında yalnızca Tanrı'nın kendisi vardır.

 

Vahiy dinlerinde zaman / “dünyanın sonuna” doğru ilerlediği  / için / Zaman burada evrensel “entropi” (varlık enerjisinin kaybı) olarak anlaşılmaktadır.

 

“Eski Ahit”, “İncil” (aynı zamanda “Tevrat” - “Pentateuch” - veya “Tanakh”)

Yahudi dininde Tanrı'nın adını yüksek sesle telaffuz etmek alışılmış bir şey değildir

 

Antik çağdaki Yahudilerin, Kudüs Tapınağı'nda kurban sunabilen tek kişi olan "Levililer" adlı bir rahipler kastı vardı.

 

Yahudiler İsa Mesih'i Kurtarıcı ve Tanrı olarak tanımıyor ve "Yeni Ahit"i reddediyorlar.

 

Hristiyan inancına göre İsa Mesih sadece bir “Mesih” değil, aynı zamanda Tanrı ve Tanrı'nın Oğludur. Ve O'nun yanında, Kutsallık'ta bir de Üçüncü Kişi vardır: Kutsal Ruh, aynı zamanda Tanrı. Tek bir Doğası (ilahi) olan, ancak üç Kişisi olan - Baba Tanrı, Oğul Tanrı, Kutsal Ruh Tanrı - Kutsal Üçlü doktrini bu şekilde ortaya çıktı.

 

4. yüzyılda İmparator Konstantin, Hıristiyanlığı tüm Roma İmparatorluğu'nun egemen dini haline getirdi

Roma İmparatorluğu Hıristiyan olunca Kilisenin etkisi yaşamın her alanına yayıldı. Konstantin İmparatorluğu siyasi birliğini koruyamamış ve kısa sürede doğu ve batı olmak üzere ikiye ayrıldı. Kilise de bunu takip etti ve ikiye bölündü.

 

16. yüzyılda Hıristiyan Batı dini reformizm nedeniyle bölündü. Bir dizi kilise lideri - Almanya'da Luther (1483-1546) ve Melanchthon (1497-1560), İsviçre'de Calvin (1509-1564), Zwingli (1484-1531), vb. - Katolik geleneğinin reddedilmesi ve bundan böyle “Kutsal Yazıların” eleştirel ve bireysel bir anlayışı temelinde Hıristiyanlığın yeni bir yorumu için çağrıda bulundular.

 

“Doğal dinler” “tezahürcülük” ilkesine dayanır. Tanrı ile dünya arasında doğal bir bağlantı olduğundan, içlerindeki Tanrı dünyadan uzaklaştırılmamıştır, ancak onunla birlikte mevcuttur.

 

Rusya'nın kaderinde Ortodoksluk

Eski Avrasya topraklarında Yahudiliğin baskın din olduğu bir devlet vardı. Hazar Kaganatı (VII-X yüzyıllar).

Uygurlar ve eski Moğollar arasında, Hıristiyanlığın özel bir versiyonu yaygındı - En Saf Meryem Ana'yı "Tanrı'nın Annesi" olarak tanımayı reddeden sapkın Nestorius (?-451) ile birlikte Ortodoksluğun ana kolundan ayrılan Nestorianizm.

Kiev Prensi Vladimir, inancını eski pagandan tek tanrılılığa değiştirmeye karar verdi.

 

Filozof Bizans Konstantin (St. Cyril (827 - 869)) ve Methodius'tan (815-885) Slav öğretmenleri, 9. yüzyılın ikinci yarısında Büyük Moravya prensi Rostislav'ın (846-869) Bizans İmparatoru III. Michael'a (840 - 867) isteği üzerine, kilise yazımı ihtiyaçları için ilk Slav alfabesini - Glagolitik alfabeyi - geliştirdiler

Yunan alfabesinin Slavlaştırılması, ikinci Slav alfabesine - Kilise Slav dilinin temeli haline gelen Kiril alfabesine dönüşümü.

 

Ortodoks öğretisinin temellerine göre Kilise ve halk aynıdır.

 

Rusya'nın İtirafları

Müslümanlar çoğunlukta etnik Tatarlar hem Volga bölgesinde hem de Rusya Federasyonu genelinde yaşıyor.

Tatarların ataları - Volga Bulgarları - 10. yüzyılda İslam'ı benimsemişler

 

Hasidiler, 17. yüzyılda şimdiki Polonya, Ukrayna ve Beyaz Rusya'da ortaya çıkan Yahudilikte mistik bir harekettir.

 

Geleneksel olarak Rusya'da Budizm Kalmyks, Buryats ve Tuvans tarafından uygulanmaktadır.

 

8. Bölüm. Dünya görüşü ve eğitim

Eğitim / hayat farkındalığı

Evrensel eğitim, çeşitli sınıf sistemini homojen bir sosyal alana dönüştürmenin bir aracı olarak düşünülüyordu.

 

Eğitim, sosyo-politik sistemi düzene sokmanın en önemli aracıdır. Eğitim sürecinde değer sistemleri politik, devletsel ve hukuki faktörler haline gelir. Eğitim, kültürün sistematik olarak kurumsallaştırılması sürecidir.

 

10. yüzyılın sonlarında Prens Vladimir'in Rusya'da (300 kişilik) ilk devlet okulunu Kiev'de açtı

 

Toplum için dünya görüşü gereklidir.

 

9. Bölüm. Felsefe, bilim, sanat

“Felsefe Varlığın sorgulanmasıdır.”

M. Heidegger

 

Herhangi bir dünya görüşünün temeli her zaman şu veya bu felsefi genellemedir.

 

Dilde bir kavramı, duyguyu veya nesneyi tanımlayacak bir kelime yoksa, bilinçte buna karşılık gelen zihinsel “hücre” yoktur.

 

Sokrates öncesi felsefi sistemler genellikle geleneksel toplumun mitolojik kutsal düşünme özelliğini yeniden üretiyordu

 

Rene Descartes / düşüncenin bir türevi olarak varlığın kanıtı

 

Marx / Hangisi önce gelir; varlık mı yoksa bilinç mi?

 

Hegel / Mutlak Ruh'un tarihsel gelişiminin diyalektiği

 

Nietzsche / güç istenci…

 

Heidegger / “Varlık nedir?” Burada kastedilen “olmak”tır.

 

Platon'un felsefesinde / Hakikat epistemolojiye, İyi etiğe (ahlak), Güzellik ise estetiğe karşılık gelir.

 

Pisagorculuğun kendisi dini bir olguydu

Dini sistemlerde mitolojik bilgi, "inisiyasyonu" gerektirir

Antik Yunan'da inisiyasyon ayinlerine Gizemler adı veriliyordu.

 

Arkaik kültürlerde fiziksel çirkinlik ve çirkinlik çoğu zaman kişinin kötü karakterinin bir göstergesi olarak algılanıyordu.

…iyilik ve güzellik birbiriyle ayrılmaz bir şekilde bağlantılıdır.

 

Mimarlık sadece hava koşullarından korunmak için maddi bir konut inşa etmek ve dekore etmek için tasarlanmamıştı, aynı zamanda insanların kutsal kozmosun yapısına ilişkin fikirlerini de ifade ediyordu. Sıradan evlerdeki, tapınak yapılarındaki ve yöneticilerin ve aristokratların saraylarındaki mimari üsluplar, insanın dünya, hakikat, varlık ve ilk neden hakkındaki fikirlerini maddi araçlarla ifade etme yönündeki düzenli felsefi çabasını yansıtıyordu.

 

Nominalistler / şuna inanıyordu: bağımsız varlıklar olarak evrenseller hiçbir şekilde mevcut değildir,

Nominalist Ockham, "özleri kopyalamamayı" ve duyulur şeylerin bir tür duyular üstü ideal devamı olduğu fikrini bir ustura gibi kesmeyi önerdi. "Occam'ın usturası" ifadesi buradan gelir.

 

Leibniz'in "monadları", Demokritos'un "atomlarının" zıttıdır; Aristoteles'in "formlarını" ve Platon'un "fikirlerini" hatırlatan, "şeylerin özlerini" temsil ederler

 

Hegel'e göre Mutlak İdea (Mutlak Tin), başlangıçta tüm ontolojinin kaynağı olarak var olur. Bu Mutlak Fikir tektir ve kendisiyle aynıdır. Ancak kendini göstermek için nesnel dünyanın çoğulluğu haline gelerek kendine yabancılaşma döngülerinden geçmeye zorlanır.

Tarihsel sürecin anlamı Mutlak İdea'nın eşyalardaki dağınık durumdan insan bilincinde yeni toplanmış bir birlik durumuna geçmesidir.

 

Kant'a göre doğru formül "Düşünüyorum, öyleyse düşünüyorum" olacaktır ve bu başka hiçbir şeyi kanıtlamaz.

 

Thomas Kuhn, modern bilimde doğruluk kriterinin yerini "akademik elitlerin sözleşmesi"nin aldığı sonucuna varıyor ve ne zaman birisi bu sözleşmeyi sorgulayan bilimsel bir keşif yapsa, akademik elit, eğer bu keşfi görmezden gelemezlerse, yeni bir sözleşme imzalıyor.

 

Avrupalıların dinsel-dogmatik felsefe biçimlerinden kurtulma isteği, onları kültürel nihilizme, hiçliğe sürükledi. Bu, Nietzsche'nin geniş formülünde ifade edilir "Tanrı öldü."

Dini ontolojinin reddedilmesi, "Tanrı'nın ölümü", insanı bir çıkmazda bırakır. …tamamen yalnızlık.

Modern zamanlarda insan kendini hiçlik unsurunun içinde buldu. Çünkü daha önce her şeye (ontoloji, antropoloji, epistemoloji, etik, estetik) anlam ve varlık veren Tanrı'ydı.

 

“Hiçlik” sorununa en yakın ilgi gösterildi.

Modern insan "hiçlik"le çevrilidir

 

Saussure'e göre bir kelimenin anlamı, gösterilenle (nesne veya olgu) örtüşmekten değil, dilsel bağlamın kendisinden, yani bu kelimenin diğer kelimelerle, dilin kurallarıyla ve yapılarıyla olan ilişkisinden doğar.

Bu doğrultuda hareket eden yapısalcılar, yalnızca dilsel yapıların doğru araştırmaya konu edilebileceği sonucuna varmışlardır.

“Rizom” ve “şizoanaliz” teorisini geliştiren filozof Gilles Deleuze’ün pencereden atlayarak intihar etmesi manidardır.

 

…herkesin herkese bir şey söyleme olanağının açık olması, kimseye hiçbir şey anlatmayan basmakalıp klişelerin kişisel olmayan bir şekilde geri dönüştürülmesine yol açar.

Böyle bir iletişimde kimse kimseye bir şey söylemez ve bu yalnızca insanları birbirine daha da yabancılaştırır

 

Anlamsız bilgi akışının akışına katılmayan herkes, sosyal ve maddi faydalardan mahrum bırakılır.

 

Rus düşüncesi: felsefe, bilim, sanat

İnsan yaşıyorsa düşünür.

 

Rus folklor araştırmacıları

A.N. Afanasyev (1826-1871),

F.I. Buslaev (1818-1897),

A.A. Potebnya (1835-1891),

I.P. Sakharov (1807-1863),

A.S. Faminitsyn (1841-1896),

(SSCB dönemi)

V.Ya. Propp (1895-1970),

V.N. Toporov (1928-2005),

B.A. Rybakov (1908 - 2001),

V.V. Ivanov (d. 1929)

 

Görünüşe göre, göçebe İran kabileleri (İskitler, sonra Sarmatyalılar ve onların soyundan gelen Alanlar, "Aslar" - bugünün Osetyalıları) arkaik katmanlardan beri yalnızca Orta Rusya Yaylası'ndaki Slavlarla değil, aynı zamanda Finno-Ugric kabileleriyle de yakın iletişim içindeydi. Fin-Ugor Folklor, tıpkı Rus folkloru gibi, İran'dan alınan alıntılarla doludur.

 

…manastır ortamı Rus düşüncesinin, manevi kültürün, okuryazarlığın, sanatın ve felsefenin merkezi haline geldi.

 

En büyük Rus ikon ressamı keşiş Andrei Rublev (1370 - 1427 civarı)

 

Rus masonları sayesinde ilk kez Ruslar Batı'yı anlamaya başlıyor

 

V.S. Solovyov (1853-1900) ilk Rus filozof.

 

Bolşevizmin mistik algısı yazar A. Platonov, devrimin ve devrim sonrası ilk yılların sunulduğu “Chevengur” ve “Pit Pit” romanlarında dünyanın başarılı dönüşümü, onu evrensel lütufla dolduruyor, cennetsel günahsız bir durumu yeniden sağlıyor.

 

Lenin, Rusya hakkındaki fikirlerini değiştirmek yerine, Rusya'yı değiştirme yolunu seçti.

Stalin'in ölümünden sonra Sovyet felsefesinin “paranoyak” dönemi sona erer. Sovyet düşüncesi bundan sonra ülkede, toplumda ve dünyada yaşanan güncel olayların anlaşılmasını Marksist ortodoksluk çerçevesinde tutmaya çalışmaktadır.

 

Postmodern tarz

Politikacılar şovmenlere dönüşmeye başladı

 

Yeni Rusya'da felsefi düşünce

Modern Rusya'da bilimsel düşünce tamamen Sovyet geleneğini miras alıyor.

 

10. Bölüm. İnsan ve toplum

İnsanın tanımı, statüsü, doğası, kimliği büyük ölçüde topluma bağlıdır.

 

John Calvin: "Kötülük insanın içindedir."

Thomas Hobbes: "insan insanın kurdudur"

 

Psikanalizde “ölüm” (Yunanca “thanatos”) kabul edilir insan ruhunun temel ilkesi "eros" ("arzu") ile birlikte. “Eros” kişinin birincil faaliyetini oluşturur ve “thanatos” dengeye, huzura ve hareketsizliğe yol açar.

 

Dostoyevski'de her biri kendi özgürlüğünü deneyen, farklı yönlere doğru ilerleyen bir dizi kişiliği görüyoruz.

"Şeytanlar"daki Kirillov, anlamsız intihar etme özgürlüğü aracılığıyla bir "tanrı" olmaya çalışıyor ("Tanrı yoksa, o zaman her şeye izin vardır"). Stavrogin (aynı eserde) iyinin ve kötünün ötesinde "süpermen"in yolunu takip ediyor ve Shatov, halkın ruhunu devrimci bir örgütte somutlaştırmaya çalışıyor. Prens Myshkin ("Aptal") özgürlüğü, etrafındaki herkesin yalnızca acı çektiği uzlaşmaz bir ahlaki ideale doğru çevirir ve kendisi de onlar için bir "gülünç kaynağı" haline gelir. Başarılı bir tüccar ve din fanatiği olan Rogozhin, trajik Nastasya Filippovna'ya olan büyük aşkının kurbanı olur. Raskolnikov (“Suç ve Ceza”), “güç iradesini” takip ederek, kanlı cinayet yoluyla ahlakı çiğneyerek mantıksal sona ulaşmaya çalışır, ancak bu yoldan manevi tövbeye düşer. Alyosha Karamazov ("Karamazov Kardeşler") dinsel varoluşun kaybolan doluluğuna geri dönüş arayışındadır ve babası "müsamahakârlık" ve "günah" sınırına ulaşmaya çalışmaktadır. Karamazov'un gayri meşru oğlu, hizmetçi Smerdyakov, farklı bir kültüre duyduğu kölece hayranlıkla Rusya'yı ve Rus gerçekliğini küçümseyen bir Rus "Batılıcı" imajını somutlaştırıyor.

 

Dostoyevski böyle bir durumda “Rus gençliğinin” ne yapması gerektiğine dair bir cevap vermiyor. Tüm görüntüleri hayatın gerçeğine son derece sadıktır ve kişilik sorunu, "insanın sırrı" sorunu varlığını sürdürmektedir.

 

Yazar A. Platonov'un (devrimin aktif bir destekçisi ve birçok sosyal sürece katılan) "Chevengur" ve "Çukur" romanlarında anlattığı durumlar hayal gücünü hayrete düşürüyor. Komünist Dvanov (“Chevengur”) devrimden sonra buna içtenlikle inanıyor. ölüm olmayacak çünkü insan doğası, sömürücü sınıftan kurtuluşla birlikte tüm kısıtlamalardan da kurtulacaktır. Platonov, "Devrim, Chevengur bölgesi için hayaller kazandı ve ruhu ana mesleği haline getirdi" diye açıklıyor. "Güneş şehrinin" sakinleri, "burjuva önyargılarından" kurtulmak için hayatı saf bir saçmalığa dönüştürüyorlar: evleri değiştiriyorlar, kar sürüyorlar, saçma sapan kıyafetler giyiyorlar, güneşin çalışmasını bekliyorlar... "Zihin, evle aynı mülktür, bu nedenle bilimsiz ve zayıf olanı ezecektir" diyor "Chevengur"un kahramanı.

 

Sonsöz

Modern Rus toplumunun temel sosyal sorunları ve bunları çözmenin yolları

Modern Rus toplumunun en önemli sorunu nüfus azalması.

Avrupa'da da benzer bir nüfus azalması durumu, Müslüman Doğu ve Afrika ülkelerinden gelen göçmen akınıyla telafi ediliyor

 

…bir toplum ne kadar zengin ve “sosyal açıdan modernleşmişse”, o kadar orada daha az çocuk doğuyor.

 

Şiddetli servet eşitsizliği sorununu çözmenin yolları aşağıdaki gibidir.

Orta sınıf, küçük ve orta ölçekli mülk sahiplerinin gelişimini teşvik etmek.

 

Psikolojik açıdan bakıldığında, genç ailelerin sorunları büyük ölçüde "postmodern" kültürün Batı'dan yayılmasından kaynaklanmaktadır. Cinsel ilişkilerin tam özgürlüğü, evlilik ekonomik ve sosyal bir sözleşme olarak görülüyor; dahası, gençler, cinsiyet değiştirmeye kadar her türlü sapkınlık yoluyla cinsel deneyimlerini sürekli olarak "genişletmeye" davet ediliyor.

Toplumsal cinsiyet alanındaki bu tür tutumlar, aile ve aile kurumunun sistemik bir krizine yol açmaktadır.

 

Kimliğimizi hiçbir şekilde koruyamayacaksak ve bunun neden gerekli olduğunu anlamayacaksak, o zaman yalnızca küresel ağlara katılmak ve kaderimizin kararını dünya gezegen pazarının, dünya medyasının ve dünya finans kurumlarının gelişim mantığına bırakmak zorunda kalacağız.

…