Irwin Altman, Joachim F.
Wohlwill - Çocuklar ve Çevre - Notlar
Children and the Environment, Plenum Pres, New York, 2012
Kitap çocuk davranışlarının ve gelişiminin çevresel
ekolojisi üzerine odaklanmakta ve bu ilişkinin çeşitli bağlamlarını incelemekte.
Giriş
Çocuklar genellikle çevresel koşullara daha hızlı tepki
verirler çünkü yetişkin tepkilerini gizleyebilecek veya çarpıtabilecek
sembolik, kültürel ve geçmiş deneyimlerin etkisinden daha özgürdürler.
Çocuklar ve Doğal Çevre
Toplum, bir çocuğun ne zaman genç, gencin ne zaman yetişkin
olacağını tanımlar ve bu tanımlar değişime tabidir.
On yedinci yüzyılda Batı Avrupa'da çocuksu masumiyet fikri
ortaya çıktı.
On dokuzuncu yüzyılda Avrupalılar, insan yapımı ve doğal
olmak üzere iki uzlaşmaz çevre kavramından söz etmeye başladı.
Günümüzde "doğa" veya "doğal"
denildiğinde, çoğu zaman insan eliyle yaratılmamış her şey düşünülmektedir.
Bununla birlikte, psikologlar çocuğun "doğal çevresi"nden bahsederken,
deney laboratuvarından ayrı bir sınıf ortamını düşünüyor olabilirler.
Küçük çocuğun dünyası parçalıdır ve yakınlardaki küçük,
belirli nesnelerden oluşur. Algılama ve kavramsallaştırma gücü aşamalar halinde
ilerler; örneğin, dört yaşında çocuk, gökyüzü ve okyanus gibi büyük kavramları
kavramaya başlar. Beş veya altı yaşlarında çocuk, küçük hayvanlara ve büyüyen
şeylere karşı şefkatli bir ilgi gösterir ve doğanın güzelliklerine karşı bir
duyarlılık sergiler.
Suyun bulunduğu her yerde çocuklar ona çekilir ve bu uyumlu
ve heyecan verici ortamla oynamaktan hoşlanırlar. Çocuklar hemen hemen her
yerde su, kum, kil ve çamur gibi belirli türdeki doğal oyun malzemelerine
erişebilir. Bu maddeler (su, kum, kil ve çamur) her türlü şekilde kötü
muameleye tabi tutulabilir, ancak düzeltilemeyecek hiçbir şey yok edilmemiştir.
Bu maddelerle oynarken, çocuklar fantezilerinde bu nesneleri ve eylemleri
kendilerini kızdıran ve hayal kırıklığına uğratan insanlarla ve şeylerle
özdeşleştirme olanağına sahip olurlar.
Çocuklar ağaçlara tırmanmayı severler; bu, aktif çocuğun
duruş akrobasi yapması, kaslarını kullanması ve geçici yönelim bozukluğunun
heyecanını hissetmesi için fırsat sağlar. Ağaca tırmanmak aynı zamanda bedensel
temas anlamına gelir. Ağaç, küçük çocuğa heyecan, genişleyen ufuk ve yükseklik
statüsü sunar.
Bitkiler, insan duygularını hayvanlardan daha az harekete
geçirir. Gelişmiş toplumlar dışında, bitkilere olan ilgi neredeyse tamamen
faydacıdır. Çocuklar, çevrelerindeki bitki örtüsünü bilir ve bu bilgiyle gurur
duyarlar.
Doğa, bir zamanlar akıl ve düzeni ima ederken, giderek
toplumun aleyhine toplumla karşılaştırılmıştır. Şehirler kalabalıktan
muzdaripken, doğayı sağlık ve mutlulukla ilişkilendirmek kolay hale gelmiştir.
Çocuk Ev Ortamları: Sosyal ve Bilişsel Etkileri
Bölümün amacı, ev ortamlarının organizasyonu, yapısı ve
içeriğindeki farklılıkların çocukların sosyo-duygusal ve bilişsel gelişimini
önemli ölçüde etkileyebileceğini göstermektir.
Kalabalık evlerden gelen çocuklar daha az kalabalık evlerden
gelen çocuklara göre daha saldırgan olarak derecelendirildi
Bölüm 3: Çocukluk Döneminde Açık Hava: Sosyal Bir Ekolojiye Doğru
…
Mekân, bir kişinin şemasının duygusal odak noktalarını
temsil eden en küçük menzil birimidir. Mekân, etkileşimli bir aktiviteye ev
sahipliği yapar ve gelişen bir aidiyet ve anlam duygusuna doğru öğrenmeyi
kolaylaştırır.
…her alt kültürün çocukluk dönemi çevresel deneyiminde
önemli bir ethos'a sahip olduğu öne sürülmüştür.
Bölüm 4: Okul Ortamları
…
Bölüm 5: Çocukluk ve Gizlilik
Çocuk gelişiminin tamamı sosyalleşmedir.
…
…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder